همه چیز به فنا رفته! (هنر ظریف امیدواری)43363

توضیحات کتاب همه چیز به فنا رفته اثری است از مارک منسون به ترجمه الهام شریف و چاپ انتشارات نسل نواندیش. نویسنده این کتاب با بهره گیری از نظریات فیلسوفان مختلف، اضافه کردن چاشنی طنز و استفاده از ذکاوت شخصی بالای خود به واکاوی آنچه که انسان در دنیای امروز با آن رو به رو است می پردازد و از زندگی ما حکایت می کند. در این اثر تعاریف جدیدی از بسیاری مسائلی که از پیش برایمان تعریف شده اند ارائه می شود تا جایی که حتی برخی از باورهای ما نسبت به واژه ها و مفاهیم کهن نقض می گردد. در کتاب حاضر از آنچه که رو به نابودی است می خوانیم، از مکاتب و ایدئولوژی های مختلف موجود، از نگرانی و انرژی منفی جاری در بند بند زندگی مان و از نقش درخشان امید در بهبود سرنوشت بشر.بسیاری از سخنرانان با ادعای برطرف کردن همیشگی درد، بازی له کردن موش کور برای شما، ثروت کلانی به جیب می زنند. اما حقیقت این است که موش کورهای درد پایانی ندارند. هرچه سریع تر به آن ها ضربه بزنید، با سرعت بیشتری باز می گردند. قدرت سودجویان به همین طریق حفظ می شود: آن ها به جای تصدیق اینکه این بازی فریبکارانه است و طبیعت انسانی ما اساسا با درد پیوند خورده است، شما را برای پیروز نشدن در بازی سرزنش می کنند، یا بدتر از آن، یک «دیگری» مبهم را مقصر می دانند. اگر بتوانیم از این «دیگران» خلاص شویم، دیگر عذاب نخواهیم کشید. می توانم قسم بخورم. اما این هم بی نتیجه است. این فقط باعث انتقال درد از جمعیتی به جمعیت دیگر می شود و بر شدت آن می افزاید.چون مسلما اگر کسی بتواند همه مشکلات شما را حل کند، تا سه شنبه بعد از کار برکنار خواهد شد (یا به خروج او رای خواهند داد). رهبران نیاز دارند که پیروان آن ها مدام ناراضی باشند؛ این به نفع حرفه رهبری است. اگر همه چیز درست و کامل باشد، هیچ دلیلی برای پیروی از دیگری وجود نخواهد داشت. هیچ کشوری کاملا پر از عدالت و امنیت به نظر نمی رسد. هیچ نوعی از فلسفه سیاسی برای حل مشکلات تمام افراد در همه زمان ها وجود ندارد. هرگز نمی توان به برابری حقیقی دست پیدا کرد؛ همیشه در همه جا کسی هست که اعتراض داشته باشد. آزادی حقیقی وجود ندارد؛ چون همه ما باید بخشی از استقلال خود را فدای ثبات کنیم. هیچ کسی، هر قدر هم که شما دوستش داشته باشید یا شما را دوست بدارد، نخواهد توانست حس درونی گناه را برای همیشه از وجودتان بزداید. همه چیز نادرست است. همه چیز عذاب آور است. همیشه این گونه بوده است و خواهد بود. هیچ راه حلی وجود ندارد؛ فقط اقدامات موقتی، بهبودهای کلی و گونه های خفیف تری از عذاب وجود دارند. زمان آن فرارسیده است که دست از گریز برداریم و این را با آغوش باز بپذیریم.این دنیای درب و داغان ماست و این هم ما آدم های درب و داغان داخل آن هستیم.