کتاب آینده پسرت را بساز – نقش روابط صمیمانه در تربیت فرزند217386

معرفی کتاب آینده پسرت را بسازآینده پسرت را بساز؛ نقش روابط صمیمانه در تربیت فرزند اثری از مایکل سی. ریچرت و ترجمه پگاه فرهنگ مهر است. درباره کتاب آینده پسرت را بساز؛ نقش روابط صمیمانه در تربیت فرزند کتاب حاضر را کسی نوشته است که خودش مشاور دادگاه خانواده بوده است. مردی که برادر کوچکترش را در نوجوانی به دلیل اعتیاد به مواد مخدر و مشروب از دست داده و تا به حال برای بازپروری مجرمان پسر زیر سن قانونی کارهای زیادی انجام داده است. مایکل بعد زا مطالعات زیادبر روی دلایل این معضل اجتماعی می نویسد: «بین داستان برادرم و تمامی داستان هایی که مراجعینم برایم تعریف می کردند، یک نقطهٔ مشترک وجود داشت، یک مصیبت ناگفته: اینکه تمامی قربانیان مرد بودند. در هر مورد، نوعی حس سردرگمی، تاحدی بی توجهی و بی پروایی، قطع ارتباط با محیط اطراف و انزوای ذهنی، دلیل اصلی انتخاب های خودتخریبی و خودویرانگر آنان بود.» او در این کتاب تشریح می کند که برای بهبود آسیب های وارده به پسربچه ها چه کارهایی می توان انجام داد؟ چطور می توانیم از پسرانی که آنها را تحت سرپرستی خود داریم در برابر تهدیدهایی که بر سر راهشان قرار می گیرند محافظت کنیم؟ چطور می توانیم مطمئن شویم پسرانمان به خوبی آمادهٔ شروع دوران مردانگی خود هستند؟ مایکل به عنوان یک روان شناس از زمان فوت برادرش با با هزاران پسر و مرد جوان صحبت، تحصیل و کار کرده است. در تحقیقاتش مردان جوان از سرتاسر جهان گزارش هایی را از امیدها و سختی ها، موفقیت ها و موانع خود با او در میان گذاشته اند. این داستان ها نشان می دهند زندگی ای که در زمان کنونی در انتظار پسران است، درواقع چه احساسی را برای آنان به همراه دارد و اینکه چگونه فرصت های محدود، عموماً ذات انسانی آنها را از بین می برند؛ اینکه چقدر احساس تنهایی می کنند و موردغفلت قرار می گیرند یا می بینند که به درستی از سوی دیگران درک نمی شوند. خواندن کتاب آینده پسرت را بساز را به چه کسانی پیشنهاد می کنیم؟ اگر فرزند پسر دارید حتما این کتاب را بخوانید. بخشی از کتاب آینده پسرت را بسازاینکه پسران چطور با بدن هایشان ارتباط برقرار می کنند، به واقع با این موضوع ارتباط دارد که از مردبودن چه آموخته اند. صیانتِ نفس یکی از غرایزِ انسانی اساسی است و بنیانِ تمامیتِ فرد است؛ اما این غریزه با هنجارهای اجتماعی که پسران را ترغیب می کنند درد را تحمل کرده، سلامت خود را فدای اهداف غیرفردی شان کنند و طوری رفتار کنند گویی ماشین هایی فناناپذیر هستند، در معرض خطر قرار می گیرد. بسیاری از پسران به ندایِ استفاده از بدن هایشان به شیوه های اجباریِ بدون فکر پاسخ مثبت می دهند.هویت یک پسر با بدنش آغاز می شود. هم زمان که پسران می آموزند پسر باشند، پیام های فرهنگی مبنی بر اینکه چطور باید لباس بپوشند، غذا بخورند، ورزش کنند، ریسک کنند، بخوابند، از خود مراقبت کنند و غیره تأثیر زیادی بر آنها می گذارند. بسیاری از والدین / شاید اکثرشان / باور دارند که بیولوژیِ مردان به واقع هادیِ رفتار مردانهٔ آنهاست و تفاوت های زیادی که بین دختران و پسران شاهد هستیم، به خصوص از جنبه های فیزیکی، ناشی از این علل بیولوژیکی هستند؛ اما پس از دهه ها تحقیق درمورد تفاوت های جنسیتی / یکی از پرمخاطب ترین موضوعات تحقیقاتی در روان شناسی، جامعه شناسی و علوم سیاسی، بر طبق گفتهٔ روان شناس استرالیایی راوین کونل1۶0 / هیچ تفاوتِ مهمی بدین شکل یافت نشده است. روان شناس جَنت هاید1۶1 از دانشگاه ویسکانسین1۶۲، بیش از پنج هزار مطالعه شامل هفت میلیون شرکت کننده را تحلیل کرد و مشخص کرد اکثر تفاوت های جنسیتیِ گزارش شده در مطالعات بسیار اندک یا حتی صفر هستند. براساسِ این شواهد، کونل اظهار داشت: «یافتهٔ به دست آمده از نزدیک به هشتاد سال تحقیقات، نشانگر شباهتِ روان شناختیِ عظیمی میان زنان و مردان است.»به رغم این شباهتِ اساسی، از زمانی که کودکان به عنوان مؤنث یا مذکر شناسایی می شوند، بدن هایشان به عنوان اساسی برای تمایز میان آنها مورداستفاده قرار می گیرند. سیستم جنسیت، درواقع به بدن هایشان بستگی دارد و با مجموعه ای از فرضیات در این مورد که اشکال مختلف بدن ها نشانگر چه چیزی هستند آغاز می شود. براساس این بازنمایی ها، معنا، هویت و شیوه های برقراریِ ارتباط با بچه ها در اقداماتی در مقیاس گسترده ایجاد شده و از یک نسل به نسل بعدی منتقل می شوند.اما کودکان چیزی بیش از دریافت کنندگانِ صرفِ این معانی و روش ها هستند. تحقیقات جدیدتر نشان می دهند نه درنظرگرفتنِ بدن به عنوان ماشینی که ازطریقِ احکام بیولوژیک هدایت می شود و نه شناختنِ آن به عنوان کاغذ سفیدی که جامعه ویژگی های جنسیتی را روی آن منقوش می کند، هیچ کدام در شکل دادنِ هویت در کودکان مؤثر نیستند.کونل مثال پاشنهٔ پا را بیان می کند که گرچه معمولاً بسیار دردناک است، در میان زنانِ جوانی که با استانداردهای مد همراه می شوند و از ظاهر خود لذت می برند بسیار محبوب است. در مطالعه ای دیگر از یک بدن ساز مرد، کونل تلاش های آن مرد جوان را برای تبدیل کردن خود به نمادی از کمال مردانه توصیف می کند تا نشان دهد پسرها چگونه هنجارهای جنسیتی را اخذ می کنند و بدن های خود را بر این اساس شکل می دهند.آنچه والدین و کسانِ دیگری که به پسران اهمیت می دهند کشف می کنند، این است که این فرایند تعاملی تا چه حد می تواند ملاحظات بهداشتی و سلامت را کاهش دهد. وظیفهٔ کسانی که از پسران نگه داری می کنند این است که مراقب باشند و در زمانِ لزوم مداخله کنند.