انسان در پی معنا39583

معرفی کتاب انسان در پی معناکتاب انسان در پی معنا، نوشته ویکتور ئی فرانکل، تجربه سال ها گرفتاری در اردوگاه های کار اجباری آشویتس و داخاو و تلاش او برای یافتن معنا و هدفی، ورای تمام سختی های زندگی است. درباره ی کتاب انسان در پی معنا ویکتور فرانکل در طول دوران زندگی اش مدتی را در اردوگاه های کار اجباری آشویتس و داخائو گذراند. او در این دوران سخت پدر، مادر، برادر و همسر باردارش را از دست داد. او و خواهرش تنها کسانی بودند که توانستند از این مهلکه نجات پیدا کنند. ویکتور فرانکل در طول آن مدت تجربیات وحشتناکی مانند گرسنگی، سرما، بی رحمی و خشونت را از سر گذراند. اما با این حال به دنبال معنایی برای زندگی می گشت چون زندگی را شریف و ارزشمند می دانست. کتاب انسان در پی معنا نتیجه ی تلاش های او برای یافتن هدف زندگی است این کتاب دو بخش دارد. یک بخش به این تجربیات او در اردوگاه ها می پردازد و بخش دیگر کتاب، تجربه سال های کار در مطبش به عنوان روان پزشک است. ویکتور فرانکل معتقد بود که برای هر انسان باید وظیفه یا رسالتی وجود داشته باشد که دلش بخواهد زندگی اش را برای آن صرف کند. فرانکل اگزیستانسیالیست بود و واژه «هستی نژندی» را در مورد اختلال عاطفی ابداع کرد. او اختلال عاطفی را حاصل عدم توانایی فرد در یافتن معنا برای زندگی می دانست. با خواندن کتاب انسان در پی معنا، و سیر داستانی که پیش می گیرد، متوجه اهمیت وجود این هدف در زندگی هر فردی می شویم. او همچنین از نحوه ی برخورد با رنج های زندگی می گوید. ویکتور فرانکل معتقد است که رنج در زندگی اجتناب ناپذیر است اما نحوه ی مبارزه و رویارویی ما با رنج هایمان است که می تواند به زندگی ما معنا بدهد و به ما کمک کند تا تجربیات دردناک و دشوار را پشت سر بگذاریم. کتاب انسان در پی معنا را به چه کسانی پیشنهاد می کنیم کتاب صوتی انسان در پی معنا یک اثر جذاب و شنیدنی برای تمام افراد است. با اینحال اگر احساس می کنید که نمی دانید در زندگی به کدام سمت پیش بروید و به دنبال معنا و هدف آن می گردید، کتاب صوتی انسان در پی معنا به شما کمک می کند. درباره ی ویکتور ئی فرانکل ویکتور ئی فرانکل با نام کامل ویکتور امیل فرانکل در ۲۶ مارس 1۹05 در وین به دنیا آمد. فرانکل یکی از بازماندگان اردوگاه های کار اجباری آشویتس و داخاو است. او روانپزشک و عصب شناس اتریشی بود که به دلیل یهودی بودن، سال ها در اردوگاه های کار اجباری، زندانی بود. فرانکل پدر و مادر، نامزد و برادرش را در اردوگاه های کار اجباری از دست داد و همین به او انگیزه ای داد تا معنایی برای زندگی کردن پیدا کند. بعدها، با آزمایش این طرح بر روی مراجعانش، معنادرمانی را طراحی کرد. ویکتور فرانکل مدتی بعد از جنگ جهانی دوم سخنرانی در شهر وین داشت. بعد از مدتی این سخنرانی به یکی دیگر از کتاب های او یعنی انسان در جستجوی معنای غایی، تبدیل شده است. بخشی از کتاب انسان در پی معنا در مورد اکثریت زندانیان، زندگی بدوی و همچنین تمرکز تلاش شان بر اینکه جان به در ببرند، منجر به بی توجهی کامل نسبت به هر چیز دیگری شده بود که به این مهم مربوط نباشد و همین، بی احساسی کامل زندانی را توجیه می کند. هنگام انتقال من از آشویتس به اردوگاهی وابسته به اردوگاه کار اجباری داخائو، این امر همراه من به وطنم آمد. قطار حامل ما (حدود دو هزار زندانی)، از شهر وین عبور می کرد. حدود نیمه شب ما از یکی از ایستگاه های راه آهن وین گذشتیم. ما در مسیرمان از خیابانی گذشتیم که من در آن متولد شده بودم، از مقابل خانه ای عبور کردیم که من بسیاری از سال های عمرم را در آن گذرانده بودم، در واقع تا پیش از اسارتم در آن جا زندگی کرده بودم. پنجاه نفر از ما در آن کوپه بودیم، که دو روزنه ی کوچک میله دار داشت. فقط همین قدر جا بود که یک گروه روی زمین چمباتمه زدند و بقیه، که ناچار بودند ساعت ها سرپا بایستند، دور آن دو روزنه جمع شده بودند. من که روی نوک پا ایستاده بودم و از وسط سرهای دیگران، از میان میله های روزنه بیرون را نگاه می کردم، اجمالاً نگاه عجیب و غریبی به شهر موطنم انداختم. همه ی ما خود را بیشتر مرده احساس کردیم، تا زنده، چون فکر می کردیم دارند ما را به اردوگاه ماوت ها وزن منتقل می کنند و در آن جا فقط یکی دو هفته زنده خواهیم ماند. به حکم غریزه احساس می کردم که به خیابان ها، میدان ها و خانه های کودکی ام با چشم مرد مرده ای نگاه می کنم که از دنیای دیگر برگشته و در آن پائین به شهر اشباح نگاه می کند.