ادبیات جهان ۱۵ (درمان شوپنهاور)130529

معرفی کتاب درمان شوپنهاوراروین دی یالوم( /1۹31)، روانشناس امریکایی است./عمده کتاب های یالوم به فارسی ترجمه و با اقبال بسیار مواجه شده است./در بخشی از کتاب می خوانیم:/«هرگاه به فردی دارای توانایی های ذهنی نادر و والا، حرفه ای نامناسب واگذار شود، همچون ظرفی ارزشمند و تزیین شده با نقش هایی زیبا و بکر است که از آن به جای دیگ در آشپزخانه استفاده می کنند. /مسافرت بزرگ خانواده شوپنهاور، در سال 1۸04 به پایان رسید و آرتور شانزده ساله، اندوهگین و ناراحت، دوره آموزشی هفت ساله را نزد سناتور ینیش، بازرگان مشهور هامبورگ، آغاز و این گونه به قولی که به پدرش داده بود، عمل کرد. آرتور با توجه به اجبار برای گام نهادن به زندگی دوگانه، هرچند همه تکالیف مربوط به دوره آموزشی را انجام می داد، ولی هر لحظه از اوقات فراغت را پنهانی صرف مطالعه اندیشه های بزرگ تاریخ فرزانگی می کرد. /نه ماه بعد، رویدادی شگفت انگیز شکل گرفت و زندگی آرتور را به شدت تحت تأثیر قرار داد. وضعیت سلامت هاینریش شوپنهاور شصت و پنج ساله، به سرعت در معرض مخاطره قرار گرفت و خیلی زود دارای چهره ای زرد، قلبی افسرده، حواسی پرت و جسمی خسته شد. اغلب اوقات، دوستان قدیمی را نمی شناخت. در بیستم آوریل 1۸05، به رغم تشدید بیماری، به فروشگاه بزرگ خود در هامبورگ رفت و از پنجره بالاخانه انبار غله، به رودخانه شیرجه زد. جسد او را چند ساعت بعد، شناور بر آب های یخزده پیدا کردند. /همیشه خودکشی، آثاری همچون ضربه ناگهانی، احساس خشم و احساس گناه بر بازماندگان می گذارد. آرتور نیز همه این آثار را می دید. می توان احساسات ناخوش آیند فرزند را در آن هنگام، درک کرد. عشق به پدر، تبدیل به اندوه ناشی از فقدان تبدیل شد و رنجشی که از هاینریش داشت، برایش نوعی پشیمانی ابدی همراه آورد. از سوی دیگر، آرتور همواره می اندیشید که پدرش به دلیل سنگدلی فراوان، راه او را برای دستیابی به مقام بزرگ فیلسوفان، بسته است».