بیشعوری: راهنمای عملی شناخت و درمان خطرناک ترین بیماری تاریخ بشریت34555

معرفی کتاب بیشعوریخاویر کرمنت، نویسنده و پژوهشگر است و به سبب نگارش سه گانه « کتاب بیشعوری» به شهرت رسید. «بی شعوری بس است دیگر! کتابی برای همه کس و هیچ کس» (عنوان انگلیسی: Asshole no more : a self/help guide for recovering assholes// and their victims) نخستین کتاب از این سه گانه است که در ایران با استقبال بسیاری رو به رو شده است.درباره کتاب بیشعوریخاویر کرمنت اعتقاد دارد بیشعوری یک بیماری و اعتیاد است، نه بداخلاقی و سوءرفتار؛ بر همین اساس نیز کتابی را تحت عنوان بیشعوری تالیف کرده و به معرفی بیشعوری اززوایای مختلف پرداخته است. درواقع او راهنمای عملی برای شناخت و درمان خطرناک ترین بیماری تاریخ بشریت را در اختیار مخاطب قرار داده است.خاویر کرمنت می گوید: ا حتمالا بارها در جامعه با افرادی برخورد کرده اید که برخلاف ظاهر موجه و موقعیت اجتماعی و فرهنگی عالی، آگاهانه به حقوق دیگران تجاوز می کنند؛ این افراد به نوعی بیماری به نام بیشعوری دچار هستند. متاسفانه این بیماری در دنیای معاصر به سرعت در حال رشد است. او اعتقاد دارد: بیشعوری حماقت نیست. بیشتر بیشعورها از هوش بالایی برخوردارند و همین هوش و معلومات و گاه موقعیت اجتماعی، آنها را به انسان های بیشعور تبدیل می کند.کرمنت پس از آنکه شما را با این واقعیت دردناک جهان کنونی آشنا کرد؛ به دنبال راه حلی برای رفع آن می گردد.خاویر کرمنت می گوید خودش تا چهل سالگی از عارضه بیشعوری رنج برده است.اما زمانی که این بیماری را در خود شناسایی کرد، به دنبال رفع آن برآمد؛ پس هیچ وقت برای داشتن زندگی سالم و آرام دیر نیست. او تاکید می کند: پس از اولین مراحل تشخیص و درمان، به سرعت همه چیز در اطرافتان تغییر می کند. جایگاه ارزشمندی در جامعه به دست می آورید و دیگران برای با شما بودن، از هم سبقت می گیرند.درباره خاویر کرمنت نویسنده کتاب بیشعوریخاویر کرمنت در دوران جوانی در مقام پزشکی مطرح فعالیت می کرد. او به عقیده خودش زندگی حرفه ای و خانوادگی موفقی داشت و همه اطرافیانش به او احترام می گذاشتند. اما ناگهان زندگی با تمام هیبت و قدرتش در برابر او می ایستد و می گوید: «تو بیشعوری! حالا وقت آن رسیده تا نتیجه ی رفتارهایت را ببینی!».همسر، فرزندان و دوستانش، خاویر را ترک می کنند و او ناگهان متوجه می شود که آن چیزی که آن را احترام و اعتمادبه نفس تلقی می کرده، چیزی نیست جز ترس و وحشتی که دیگران از او دارند. هیچ کس جرات مخالفت با او را نداشته، چون همه از واکنش های غیرمنطقی و عجیب وغریب او می ترسیدند.خاویر کرمنت تصمیم می گیرد این مساله را به طور جدی و اصولی برطرف کند. کرمنت ثابت کرد که بی شعوری بیماری است و ادعا کرد مانند هر داروی مخدر، اعتیادآور هم هست. نتیجه ی تفکرات و تحقیقات کرمنت، در کتابی با عنوان بیشعوری تالیف و در سال 1۹۹0 در آمریکا منتشر شد. کرمنت با نوشتن این کتاب، اعتراف نامه ای نوشته که در آن تکان دهنده ترین اتفاقات و رفتارها را با شهامت تعریف کرده است. پس از تمام این فراز و نشیب ها، کرمنت توانست بار دیگر اعتماد خانواده و دوستانش را جلب و زندگی جدیدی شروع کند. او اکنون به عنوان روان پزشک بیشعورها، به مردم کمک می کند تا بتوانند زندگی بهتر و سالم تری داشته باشند. خواندن کتاب بیشعوری را به چه کسانی پیشنهاد می کنیم؟کتاب بیشعوری بر اساس تجربیات نویسنده است و به عنوان یک کتاب در حوزه علم روانشناسی قرار نمی گیرد. برای همین پیشنهاد می کنیم اگر به دنبال نگاه کردن به دنیا از زاویه فردی دیگر و تحلیل های او هستییم، کتاب بیشعوری گزینه مناسبی است. علاوه بر این شما با خواندن کتاب بیشعوری می توانید به جزئیاتی توجه کنید که تا پیش از این به چشمتان نیامده است. همچنین کتاب صوتی بیشعوری هم در اشراق بوک در دسترس است. در بخشی از کتاب به نام «بی شعوریسم» می خوانیم:«جذب و استخدام بی شعورها در هر کشوری بخشی از فعالیت های دولت مرکزی است. دلیلش هم خیلی ساده است. دولت قدرت عمل زیادی در شکل دهی روش زندگی ما دارد و بی شعورها هم بدشان نمی آید از قدرت؛ مخصوصا قدرتی که با آن بشود به دیگران گفت «بخوان و بنویس» تا از این طریق این آدم ها را بتوان به استخدام دولت درآورد.دولت از دو بخش بزرگ تشکیل می شود: اول سیاستمدارها؛ یعنی صاحب منصب های منتخب ما که فکر می کنند دولت را اداره می کنند. دوم سیستم بوروکراتیک فسیل شده؛ یعنی همان کسانی که واقعا دولت را می گردانند.هر دویِ این بخش ها بی شعورها را جذب می کند و به این ترتیب خودشان هم قربانی بی شعوری می شوند. البته شاید ما رغبتی به پذیرفتن این واقعیت که سناتورها، نمایندگان مجلس و قانون گذاران محلی مان بی شعورند نداشته باشیم، به ویژه اگر خودمان به آن ها رأی داده باشیم، اما در بیش ترِ انتخابات ها، انتخاب واقعی ناممکن یا غیرممکن است. در انتخابات فقط این امکان پابرجاست که به نامزدی که خطرش را کم تر احساس می کنیم، رأی بدهیم.آیا دولت منتخب ما خود تبدیل به بخشی از توطئه ی بی شعوری شده است؟»