سیرک شبانه193382

معرفی کتاب سیرک شبانهکتاب سیرک شبانه، رمانی جادویی، بی نظیر و خواندنی نوشته ی ارین مورگنشترن و ترجمه محمدرضا شفاهی است. سیرک شبانه، داستان رقابت دو شعبده باز جوان است که برای یک مسابقه ی خیلی بزرگ آماده می شوند اما اتفاقاتی عجیب، مسیرشان را تغییر می دهد.سیرک شبانه در سال ۲01۲ موفق به کسب جایزه لوکس و جایزهٔ Alex Award از انجمن کتابخانه آمریکا شد و به مدت هفت هفته در لیست پرفروش ترین کتاب های نیویورک تایمز قرار گرفت.درباره ی کتاب سیرک شبانهکتاب سیرک شبانه، رمانی نفسگیر، جذاب و خواندنی نوشته ی ارین مورگنشترن است که اولین بار در سال ۲011 منتشر شد. سیرک شبانه یک کتاب عاشقانه، تخیلی و پر از جذابیت های افسانه ای است که در لندن قرن 1۹ اتفاق افتاده است. داستان سیرک شبانه درباره ی سیرکی است که بدون هیچ نشانه و اعلامی از راه می رسد؛ سیرکی که فقط شب‎ها باز است. بلیط ها قیمت سرسام آوری دارند اما به سرعت فروخته می شوند. در پشت صحنه، رقابتی شدید جریان دارد؛ دوئلی میان دو شعبده باز جوان، سیلیا و مارکو، که از بچگی به همین خاطر تعلیم دیده اند. اما آن ها نمی دانند که این رقابت، یک بازی است که فقط می تواند یک برنده داشته باشد و سیرک، چیزی جز میدانی برای نبردی بزرگ از تخیل و قدرت اراده نیست. با این حال، اتفاقات طور دیگری رقم می خورد. سیلیا و مارکو، به تدریج عاشق هم می شوند؛ عشقی عمیق و جادویی که هم زندگی خودشان و هم شرایط حاکم بر سیرک شبانه را به کلی دگرگون می کند.کتاب سیرک شبانه را به چه کسانی پیشنهاد می کنیماگر از خواندن داستان های فانتزی و تخیلی لذت می برید، کتاب سیرک شبانه یک انتخاب عالی برای شما است. نوجوانان نیز از خواندن کتاب سیرک شبانه لذت می برند.درباره ی ارین مورگنشترنارین مورگنشترن، ۸ ژوئیه 1۹۷۸، هنرمند و نویسنده ی آمریکایی است. مورگنشترن در ماساچوست بزرگ شد. او در کالج اسمیت، تحصیلاتش را در رشته ی تئاتر و هنر استودیو کامل کرد و در سال ۲000 فارغ التحصیل شد. مورگنشترن علاوه بر نویسندگی، به هنر نقاشی نیز می پردازد. دو کتاب ارین مورگنشترن، سیرک شبانه و دریای بی ستاره جز کتاب های پرفروش هستند. نوشته های مورگنشترن را با نوشته های نیل گیمن، جی. کی. رولینگ، ری بردبری، سوسانا کلارک و استیون میلهاوزر مقایسه می کنند.بخشی از کتاب سیرک شبانهمردی که کت خاکستری به تن دارد و در جایگاه سمت چپ صحنه نشسته تشویق نمی کند؛ نه برای این، نه برای هیچ شعبدهٔ دیگری درطولِ شب. مردِ روی سکو را با نگاه خیرهٔ مداوم و موشکافانه ای تماشا می کند که هیچ وقت در تمام طول اجرا تغییری نمی کند. او یک بار هم دستان دستکش پوشش را برای کف زدن بلند نمی کند. با دیدن کارهایی که باعث می شود تماشاچی های مسحور دست بزنند یا نفس در سینه حبس کنند یا گاهی جیغی از سر غافل گیری بکشند ابرویش را هم بالا نمی دهد.بعداز اینکه اجرا خاتمه می یابد، مرد کت خاکستری به راحتی راهش را ازمیانِ ازدحام جمعیت در لابیِ سالن باز می کند. از دری پرده دار عبور می کند و بدون آنکه ببینندش به اتاق گریم می رود. دستیاران صحنه و لباس حتی به او نگاه هم نمی کنند.با سرِ نقره ایِ عصایش، دری را که آن طرفِ راهروست می کوبد. در خودبه خود باز می شود و اتاق گریم به هم ریخته ای را نمایان می کند که با آینه هایی پوشانده شده که هرکدام نمای متفاوتی از پِراُسْپِرو را منعکس می کنند.کتِ دُم چلچله ای اش با تنبلی روی صندلیِ دسته دار و مخملی رها شده و جلیقه اش با دکمه های باز روی پیراهن لبه توری اش آویزان است. کلاهِ سیلندری که در اجرایش سهم زیادی داشت روی جالباسیِ کناری است.مردِ روی صحنه جوان تر به نظر می آمد؛ سنش زیر درخشش چراغ های پای صحنه و لایه هایی از گریم مدفون شده بود. چهرهٔ درون آینه ها چین وچروک دارد و موها به شدت به سفیدی می زنند. اما چیز شادابی در پوزخندی است که با دیدن مردی که در چارچوب در ایستاده ظاهر می شود.بدون اینکه رویش را از آینه برگرداند، به انعکاس خاکستریِ ترسناکِ شبح مانند می گوید: «ازش متنفر بودی، مگه نه؟» ته ماندهٔ ضخیمی از پودر را با دستمالی که شاید زمانی سفید بوده از صورتش پاک می کند.مرد کت خاکستری، درحالی که در را به آرامی پشت سرش می بندد، می گوید: «من هم از دیدنت خوش حالم، هکتور.»هکتور بووِن خنده کنان می گوید: «معلوم بود که از دقیقه به دقیقه ش بیزار بودی. سعی نکن انکار کنی، چون داشتم نگاهت می کردم.»