کتاب به خودت اعتماد کن215604

معرفی کتاب به خودت اعتماد کنکتاب به خودت اعتماد کن نوشته هیدر موناهان است که با ترجمه زهرا جهانفریان منتشر شده است. کتاب به خودت اعتماد کن به شما یاد می دهد خودتان را باور داشته باشید و بتوانید مسیر درست را انتخاب کنید.درباره کتاب به خودت اعتماد کنبسیاری از زنان در حرفهٔ، تمامِ مدت برای اینکه از هر نظر بی نقص باشند به خودشان فشار زیادی می آورند. ما همیشه باید ظاهری زیبا و جذاب داشته باشند، کارشان را به بهترین نحو انجام دهند، بیشترین فروش را داشته باشند و همه را تحت تأثیر قرار دهند. آنان خیلی نسبت به خودشان سخت گیر هستند.اما نویسنده کتاب به خودت اعتماد کن چشمان مارا به روی این واقعیت باز می کند که افراد دیگر ممکن است به ظاهر و از بیرون بی نقص به نظر بیایند، ولی هرکسی درگیری های خودش را دارد. همهٔ ما، هم روزهای خوب داریم و هم روزهای بد. ما نمی توانیم تمامِ مدت خودمان را به خاطر این موضوع سرزنش کنیم. تمامِ کاری که می توانیم انجام دهیم این است که از اشتباهاتمان درس بگیریم و از آنچه یاد گرفته ایم در جهت پیشرفت خودمان در آینده استفاده کنیم. چیزهایی که ما خودمان را به خاطر آنها سرزنش می کنیم چیزهایی هستند که اصلاً برای دیگران اهمیتی ندارند و متوجه شان نشده اند. این کتاب به شما کمک می کند با حقیقت دیگران و خودتان روبه رو شوید و بتوانید در حوزه کاری خودتان بدون احساس فشار موفق شوید. خواندن کتاب به خودت اعتماد کن را به چه کسانی پیشنهاد می کنیماین کتاب را به تمام کسانی که می خواهند موفق باشند و از خودشان احساس رضایت داشته باشند پیشنهاد می کنیم.بخشی از کتاب به خودت اعتماد کن«مامان می تونی روی کفش هام بنویسی؟»این سؤالی بود که پسر نه سالهٔ من، دیلان، ساعت شش ونیم صبح و قبل از رفتن به مدرسه از من پرسید. من داشتم باعجله در آشپزخانه این طرف و آن طرف می رفتم که صبحانه را آماده کنم و سعی داشتم قبل از اینکه مجبور شویم باعجله از خانه بیرون برویم وسایلش را در کیفش بگذارم؛ آن وقت او از من می خواست روی کفش هایش بنویسم.«چی؟ زودباش داره دیرمون می شه.»ناگهان دیدم کفش های بسکتبالش را با یک خودکار به سمت من دراز کرده. می دانستم آن شب مسابقه دارد ولی هنوز هم نمی فهمیدم درمورد چه چیزی صحبت می کند.«باید چی بنویسم؟» «من می خوام ته کفشم بنویسی: تو می تونی هر کاری که بخوای رو انجام بدی.» فکر می کنم متوجهِ نگاه مات ومبهوت من شد، به همین خاطر توضیح داد: «مامان اصلاً مهم نیست که تو چقدر کارت خوبه و یا چقدر بااستعداد هستی، در هر صورت لازمه هر چندوقت یک بار به خودت این مسئله رو یادآوری کنی. وقتی در شرایط سخت قرار می گیری باید به خودت یادآوری کنی که کی هستی. تو نمی تونی هر روز و هر لحظه حس اعتمادبه نفس داشته باشی.»نمی توانستم چیزی را که می شنیدم باور کنم. چقدر شگفت انگیز بود!آن جمله را برایش با ماژیک ته کفشش نوشتم و کفش را به او پس دادم. دیلان رفت تا بقیهٔ وسایلش را داخل کیف بگذارد و من بی هیچ کلامی مات ومبهوت به او نگاه می کردم. نمی توانستم به اتفاقی که آن لحظه افتاده بود فکر نکنم. پسرم به من یاد داده بود که یادآورها چقدر مهم هستند. واقعاً تحت تأثیر قرار گرفتم. من چهل ویک سال سن داشتم ولی هنوز هم با مقولهٔ اعتمادبه نفس مشکل داشتم. سال ها طول کشید تا یاد بگیرم چطور به خودم باور داشته باشم. او نُه سال بیشتر نداشت ولی بااین حال توانسته بود برای خودش محل ایمنی از اعتمادبه نفس بسازد که در مواقع لزوم می توانست برای دلگرمی به آن رجوع کند.