کتاب پشت و رو30442

معرفی کتاب پشت و روکتاب پشت و رو نوشته سوزان فرانسیس و ترجمه نیلوفر امن زاده است. کتاب پشت و رو را انتشارات پرتقال منتشر کرده است، این انتشارات با هدف نشر بهترین و با کیفیت ترین کتاب ها برای کودکان و نوجوانان تاسیس شده است. پرتقال بخشی از انتشارات بزرگ خیلی سبز است.درباره کتاب پشت و رودر ذهن و وجود ما احساسات گوناگون با هم زندگی می کنند، شادی، غم، عصبانیت، ترس، تنفر و… رایلی دختر کوچولویی است که در اثر یک اتفاق، احساسات شادی و غم خود را گم کرده است. به نظر شما او می تواند بدون این دو حس زندگی کند؟ زندگی او بدون شادی و غم چطور خواهد بود؟کتاب پشت و رو که انیمیشن آن هم توسط بیت داکتر در استودیوهای پیکسار ساخته و توسط کمپانی دیزنی در سال ۲015 عرضه شد، به خوبی کودک را با احساساتش و نحوه بروز آنها آشنا می کند و حتی خواندن آن برای پدر و مادرها هم بسیار جذاب است. خواندن کتاب پشت و رو را به چه کسانی پیشنهاد می کنیمهمه کتابخوان ها، چه کودکان و چه بزرگسالان از خواندن این کتاب لذت خواهند برد.بخشی از کتاب پشت و روروزی که رایلی به دنیا آمد، شادی ناگهان خودش را توی یک جای عجیب و زیبا دید: توی ذهن رایلی. شادی، مجموعهٔ درخشانی از ذرات زردرنگ انرژی بود و یکی از احساسات رایلی کوچولو به حساب می آمد. او از داخل مقر فرماندهی، که مرکز کنترل جهانِ ذهنیِ رایلی بود، همه چیز را از دریچهٔ چشم های رایلی می دید.شادی پشت میز فرمان ایستاد؛ وسیله ای که احساساتْ از آن برای کنترل واکنش های رایلی استفاده می کردند. او با شگفتی به پدر و مادر رایلی که برای اولین بار به دختر زیبایشان نگاه می کردند، خیره شد. مامان با مهربانی گفت: «سلام رایلی.»بابا حیرت زده گفت: «نگاش کن… وای که چه دختر قشنگی!»ناگهان یک گوی طلایی درخشان، در مسیری سُر خورد و سمت راست میز فرمان قرار گرفت. شادی گوی عجیب وغریب را برداشت و آن را با دقت توی دستش نگه داشت. داخل گوی، تصویر پدر و مادر رایلی را دید که لبخند می زدند. تصویرِ بابا از توی گوی طلایی گفت: «وای که چه دختر قشنگی!» این اولین خاطرهٔ خوب رایلی بود که توی ذهنش شکل گرفت. شادی گوی را دوباره توی مسیرش گذاشت و قِل خوردن آن را نگاه کرد. گوی به سمت قفسهٔ خاطره ها در عقبِ مقر فرماندهی رفت.شادی خیلی زود عاشق رایلی شد و تصمیم گرفت خودش را وقف او کند و هر کاری که از دستش برمی آید، برای خوشبختی او انجام دهد. فکر می کرد تا ابد فقط خودش و رایلی خواهند بود، اما سی و سه ثانیه بعد از تولد رایلی، شخص دیگری در کنار میز فرماندهی ظاهر شد و شروع به کار کرد. یک دفعه رایلی زد زیر گریه.تازه واردِ آبی رنگ، با ناراحتی گفت: «من غم هستم.»شادی درحالی که با ملایمت خانمِ غم را از میز فرماندهی کنار می زد، گفت: «خودم درستش می کنم.» بعد، چندتا دکمه را فشار داد و گریهٔ رایلی قطع شد.چند ساعت که گذشت، سروکلهٔ احساسات بیشتری توی مقر فرماندهی پیدا شد تا هر بار رایلی به آن ها نیاز داشت، کنترل اوضاع را به دست بگیرند. با هر احساس ِ جدید، گوی های خاطره در رنگ های مختلفی تشکیل می شدند و به طرف قفسه ها سُر می خوردند. هر رنگ، متعلق به احساسی بود که رایلی در لحظهٔ شکل گیریِ خاطره، تجربه کرده بود.شغلِ ترس این بود که مراقب رایلی باشد. هر بار رایلی به چیزی نزدیک می شد که به نظر آقای ترس خطرناک بود، چیزهایی مثل سیم برق، اِسکِیت و سگ ها، او را راهنمایی می کرد. «مواظب باش!» تکیه کلام او بود. همهٔ خاطرات رایلی که مربوط به ترس بودند، توی گوی های بنفش رنگ ذخیره می شدند، هم رنگِ خودِ آقای ترس.خانمِ انزجار سبزرنگ بود. او چشم های تیزی داشت و هر چیزی که می شد به آن «اَه اَه» گفت را سریع پیدا می کرد. هر وقت رایلی با چیزهای چندش آوری مثل کلم بروکلی، نقاشی های زشت و آدم های کثیف روبه رو می شد، مسئولیت کنترل به عهدهٔ او بود. خاطره های چندش آور رایلی توی گوی های سبزرنگ جمع می شدند.هر وقت اتفاق ناعادلانه ای برای رایلی می افتاد، آقای عصبانیت ــــ که قرمز، قدک