باشگاه قتل پنجشنبه210932

معرفی کتاب باشگاه قتل پنجشنبهکتاب باشگاه قتل پنجشنبه داستانی جذاب و پرفروش از ریچارد آزمن است که با ترجمه نازنین فیروزی منتشر شده است. این کتاب داستان یک گروه چهارنفره از سالمندان شهر است پنجشنبه ها دورهم جمع می شوند تا درباره پرونده های جنایی صحبت کنند. اما اینبار با یک ماجرا واقعی روبه رو می شوند.دیلی اکسپرس (Daily Express)، کتاب باشگاه قتل پنجشنبه را از لذت بخش ترین کتاب های سال دانست. ریچارد آزمن که این اثر، اولین کتابش بود، توانست در طول سه روز چهل و پنج هزار نسخه از کتابش را بفروشد و عنوان پرفروش ترین کتاب کریسمس بریتانیا را از آن خود کند. این اثر همچنین کتاب پرفروش نیویورک تایمز (The New York Times) و ساندی تایمز (The Sunday Times) بوده است.درباره کتاب باشگاه قتل پنجشنبهداستان از این قرار است: چهار دوست که دوران بازنشستگی شان را می گذرانند و در یک دهکده آرام و خلوت زندگی می کند، هر پنجشنبه صبح دور هم جمع می شوند تا درباره پرونده های جنایی که حل نشده باقی مانده اند، تبادل نظر کنند. اسم قرارشان هم باشگاه قتل پنجشنبه است.این گروه از الیزابت که قبلا یک مامور مخفی بوده، جویس که پرستار بوده، ابراهیم که روانپزشک بوده و ران رئیس بازنشسته اتحادیه اصناف تشکیل شده است. این تیم وفادارانه هر پنجشنبه جمع می شوند. جالب اینجاست که اعضای این باشگاه، همه بالای هفتاد سال سن دارند و به دنبال این بودند که سرگرمی برای خودشان جور کنند. فقط خبر نداشتند که سرگرمی آن ها خیلی زودتر از آنچه فکرش را بکنند، جور شده است و به یک کار تمام وقت تبدیل شده است.حالا که دو قتل آرامش دهکده خلوتشان را بهم زده است، دو بازپرس به نام های دوتا و کریس به دهکده می آیند. آن ها قرار است قاتل را دستگیر کنند و حالا با کمک اعضای باشگاه و تخصص هرکدامشان، یک تیم تمام عیار می سازند. باشگاه قتل پنجشنبه داستان جذابی است. روایتی میخکوب کننده که در آن همه چیز پیدا می شود. از توطئه های رنگارنگ گرفته تا شوخی های خنده دار و حتی ترحم. ریچارد آزمن موفق شده تا به خوبی از زندگی سالمندان بگوید. او همزمان که داستان قتل را پیگیری می کند مخاطبان را به دل زندگی هر یک شخصیت ها می برد. شخصیت هایی که هرکدام داستانی خاص برای تعریف کردن دارند. هرکدام چیزی را از دست داده اند، کاری، فرزندی، همسری و همین از دست دادن ها، نقطه ای شده که آن ها را به هم پیوند داده است. ریچارد آزمن با نوشتن این کتاب موفق شد برای جایزه ادگار در بخش بهترین رمان نامزد شود. هارلن کوبن، نویسنده انگلیسی درباره این کتاب اینطور گفته است: «طرف داران داستان های معمایی شیفته اش می شوند.»کتاب باشگاه قتل پنجشنبه را به چه کسانی پیشنهاد می کنیم باشگاه قتل پنجشنبه بهترین انتخاب برای کسانی است که به کتاب ها و داستان های معمایی و جنایی علاقه دارند. بخشی از کتاب باشگاه قتل پنجشنبهآدم کشتن آسان است. معمولاً قسمت سختش پنهان کردن جسد است؛ این جاست که آدم گیر می افتد. هرچند من آن قدر خوش شانس بودم که اتفاقی جای مناسب را پیدا کنم؛ یک جای عالی واقعاً.هر از گاهی برمی گردم، فقط برای این که مطمئن شوم همه چیز هنوز امن و امان است. همیشه که هست و به گمانم همیشه هم باشد. گهگاهی سیگاری می کشم، می دانم که نباید بکشم، ولی خب این تنها خبطم است.اولین بار سال ها پیش خاطراتم را نوشتم، ولی دوباره به آن نگاهی انداخته ام و فکر نکنم برای شما جالب باشد. مگر این که به شهرک هایواردز هیث در دهه 1۹۷0 علاقه مند باشید، که تصور می کنم این طور نباشد. قصد جسارت به هایواردز هیث و دهه 1۹۷0 را ندارم، آن موقع از جفت شان لذت بردم.ولی چند روز پیش، بعد از دیدن الیزابت، به اولین جلسه باشگاه قتل پنجشنبه رفتم و فکر کردم شاید نوشتن در موردش جالب باشد. مثل کسی که آن دفتر خاطرات را در مورد هولمز و واتسون نوشت؟ مردم قتل دوست دارند، هرچند ممکن است جلوی بقیه چیز دیگری بگویند، بنابراین امتحانش می کنم.می دانستم باشگاه قتل پنجشنبه قرار بود متشکل از الیزابت، ابراهیم آریف /که در وردزورث زندگی می کند و یک بالکن دور تا دور دارد/ و ران ریچی باشد. بله، همان ران ریچی. خب ماجرای آن چیزِ هیجان انگیز دیگری بود. حالا که او را کمی بهتر می شناسم، جذابیتش کمی از بین رفته است، ولی خب دیگر.پنی گری هم قبلاً جزو باشگاه بود ولی الآن در ویلوز است، آن جا آسایشگاه است. حالا که فکرش را می کنم، من کاملاً خودم را در باشگاه جا کردم. به گمانم یک جای خالی بوده و من پنی جدید بودم.ولی آن موقع عصبی بودم. یادم هست. یک بطری نوشیدنی خوب (به قیمت ۸.۹۹ پوند، فقط برای این که بدانید) با خودم به آن جا بردم و وقتی وارد شدم، سه نفرشان در اتاق پازل بودند و عکس ها را روی میز گذاشته بودند.الیزابت با پنی باشگاه قتل پنجشنبه را راه انداخته بود. پنی سال ها در پلیس کنت بازرس بوده و پرونده های قتل های حل نشده را همراهش می آورد. واقعاً بنا نبوده که او پرونده ها را داشته باشد، ولی چه کسی می خواست بفهمد؟ بعد از یک سنی دیگر تقریباً می توانید هر کاری را که دوست دارید انجام دهید. هیچ کس شما را دعوا نمی کند، البته به جز دکترها و بچه های تان.قرار نیست من بگویم که الیزابت چه کاره بوده است، هرچند هر از گاهی خودش می گوید. ولی فقط در همین حد بگویم که قتل و بازجویی و این جور چیزها برایش ناآشنا نیست.الیزابت و پنی همهٔ پرونده ها را بررسی می کردند، خط به خط، همهٔ عکس ها را با دقت نگاه می کردند، اظهارات همهٔ شاهدها را می خواندند، فقط دنبال چیزهایی بودند که از قلم افتاده بود. دوست نداشتند فکر کنند مجرم هایی هستند که هنوز هم با خوشحالی به کار و بارشان می رسند، در باغ های شان می نشینند، جدول حل می کنند و فکر می کنند از قتل قسر در رفته اند.تازه فکر می کنم پنی و الیزابت کاملاً از آن لذت هم بردند. چند لیوان نوشیدنی و یک معما. خیلی تفریحی است، ولی دلخراش هم هست. سرگرمی خوبی است.آن ها هر پنجشنبه همدیگر را می دیدند (این طوری اسم باشگاه را مشخص کردند). پنجشنبه بوده چون اتاق پازل دو ساعت بین کلاس های تاریخ هنر و مکالمهٔ فرانسه خالی بود. اتاق رزرو شده بود و هنوز هم رزرو است؛ تحت عنوان کلاس اپرای ژاپنی، مبحثی که تضمین می کرد هیچ وقت کسی مزاحم شان نمی شود.