حواسم بهت هست173316

معرفی کتاب حواسم بهت هستحواسم بهت هست که در ایران با نام چشم از تو برنمی دارم هم ترجمه شده است رمانی نوشته ترزا دریسکل (تریسا دریسکل) نویسنده و روزنامه نگار انگلیسی است. دریسکل معمولا درباره جرم و جنایت و پیامدهای سوء آن در جامعه به ویژه در میان جوانان می نویسد و داستان های او تاکنون به شش زبان دنیا منتشر شده اند. درباره کتاب حواسم بهت هست حواسم بهت هست داستان یکی از این جرم و جنایت ها است که مار ا با داستان دختری گمشده به اسم آنا همراه می کند.الا لانگفیلد در حال سفر با قطار است که دو مرد جوان که دو کیسه زباله مشکی را حمل می کنند سوار قطار می شوند، کیسه های زباله مردها توجه الا را جلب می کند و باعث می شود در طول راه متوجه رفتار آنها باشد. دو مرد جوان با دو دختر که تنها سفر می کنند روبه رو می شوند و با آنها گرم می گیرند. الا از صحبت های آنها می فهمد که نام دو جوان آنتونی و مارک است، به تازگی از زندان آزاد شده اند و آن دو کیسه هم لباس هایشان است. مارک به دلیل پیدانکردن شغل مرتکب جرم شده و آنتونی هم به دلیل دعوای خانوادگی به زندان افتاده است. نزدیکی این دوجوان مجرم به دخترها و صمیمی شدنشان ذهن الا را بسیار به خود مشغول می کند و صبح زود وقتی در هتل محل اقامتش از خواب بیدار می شود از تلوزیون آگهی گمشدن یکی از دخترها به اسم آنا بالارد پخش می شود. یک سال از گمشدن آنا می گذرد و الا همچنان دچار عذاب وجدان است که نامه های تهدیدآمیزی دریافت می کند.نامه هایی که او را تا سرحدّ دیوانگی می ترسانند. خواندن کتاب حواسم بهت هست را به چه کسانی پیشنهاد می کنیم علاقه مندان به داستان های اجتماعی و جنایی را به خواندن این رمان دعوت می کنیم. بخشی از کتاب حواسم بهت هستحالا از شما می پرسم.اگر شما دو مرد را ببینید که سوار قطاری می شوند، هرکدام با کیسه پلاستیکی سیاهی با محتوای نامعلوم در دست، چه فکری می کنید؟ خودم، به عنوان مادر پسری نوجوان که اتاق خواب پسرش بهداشتی و ایمن مرتب شده است، اصلاً فکر نمی کنم این مورد عادی باشد. پسرها، حتی نتوانستید یک ساک مسافرتی پیدا کنید؟آن ها پرسروصدا و سرزنده هستند، همانند بسیاری از مردان در دهه سوم عمر شان، سوار قطاری می شوند که نگهبان چاقش روی سکو با بی میلی، دائماً در سوتش می دمد. بعد از وقت تلف کردن با در اتوماتیک باز، بسته، باز، بسته/که آن¬ها حتماً آن را بیش از اندازه خنده دار می بینند، در صندلی هایی نزدیک به قفسه های بار می نشینند.اما ظاهراً پس از دیدن دو دختر از کورنوال آنها با زیرکی نگاهی به یکدیگر می کنند و کمی جلوتر می روند؛ به سمت پایین واگن، به طرف صندلی های پشت سر دخترها.لبخند می زنم. ببینید، من دشمن خوشی دیگران نیستم، من هم زمانی جوان بودم.آن دختران به نظرم آرام و خجالتی هستند، یکی از آنها با چشم های گشادشده به دوستش نگاه می کند؛ و بله، به خصوص اینکه یکی از مردان جذاب است، مانند یک مدل یا عضوی از گروه موسیقی. و همه اینها نگرانی خاصی در من ایجاد می کند، می فهمید؟