روان شناسی بازی18821

معرفی کتاب روانشناسی بازی«روان شناسی بازی» نوشته دکتر محمدعلی احمدوند از مجموعه کتاب های آموزشی دانشگاه پیام نور در رشته علوم تربیتی است./مفاهیمی که در بازی کودکان نهفته است بسیار فراتر از مفهوم واژه هایی چون تفریح و سرگرمی اند. بازی ممکن است آموزش دهنده مفاهیم اساسی به کودک باشد. بازی ممکن است کودک را از خودمحوری برهاند، زندگی اجتماعی را به او بیاموزد و مفری برای فراموشی شکست ها و ناکامی های روزانه باشد. ازاین رو است که امروزه از بازی همچون روشی درمانی استفاده می کنند. از طریق بازی، کودکان مضطرب، پرخاشگر، خجالتی، عاطفی، مأیوس، افسرده، بیش فعال، بدبین، ترسو و … را می شناسند و به کمک بازی به روان درمانی آنان می پردازند و سلامت و بهداشت روانی و جسمی را برای آنان تدارک می بینند./در بخشی از کتاب می خوانیم:/تا قبل از سن ۸ سالگی، معمولاً کودکان اهمیت چندانی به جنس همبازی خود نمی دهند اما در سنین ۸ تا 10 سالگی اختلاف بازی بین دو جنس کاملاً آشکار می گردد و کودکان اکثر اوقات ترجیح می دهند که با همجنس خود بازی کنند./دخترها بازی با عروسک، شیر دادن، نوازش کردن و خواباندن عروسک را دوست دارند و حتی بیشتر اوقات با عروسک به خواب می روند. پسرها فعالیت های بدنی را که نشانگر قدرت و نیروی عضلانی بیشتر آن ها است در بازی هایی نظیر توپ بازی، دویدن، کشتی گرفتن و … بروز می دهند./به عقیده روان شناسان فرانسوی، بازی در نزد پسران بیشتر وسیله ای برای اثبات خود در برابر دیگران و برای دختران وسیله ای برای بودن با دیگران است. در اوقات فراغت، دخترها بیشتر ترجیح می دهند دور هم گرد آیند و با یکدیگر درد دل کنند و پسران بیشتر ترجیح می دهند در پی یکدیگر بدوند و به جست و خیز بپردازند. ویژگی رفتار دخترها اغلب خودداری از پرخاشگری، تلقین پذیری از اطرافیان و تأثیرپذیری از همبازی های خود است.