طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن (سلسله جلسات استاد سیدعلی حسینی خامنه ای، مشهد مقدس، مسجد امام حسن مجتبی رمضان المبارک ۱۳۵۳ شمسی)200328

معرفی کتاب طرح کلی اندیشه‎ ی اسلامی در قرآنطرح کلی اندیشه‎ی اسلامی در قرآن، سلسله جلسات آیت الله سید علی خامنه ای، رهبر معظم انقلاب، با موضوع اندیشه اسلامی در قرآن در ماه رمضان سال 1353 است. درباره کتاب طرح کلی اندیشهٔ اسلامی در قرآن سخن رانی های طرح کلی اندیشه‎ی اسلامی در قرآن مربوط به زمانی است که رهبر انقلاب در مسجد امام حسن (ع) مشهد، در کسوت یک روحانی مبارز جوان سخن رانی می کرد. سخن رانی هایی که بیشتر به کلاسی آموزشی شباهت داشت و مردم از زن و مرد و پیر و جوان با اشتیاق تمام در آن حاضر می شدند. سخن رانی هایی که سرانجام او را به پایتخت استبداد و کمیته ضد خرابکاری کشاند.حالا که بیش از چهل سال از پیروزی انقلاب می گذرد، آن دریای معارف قرآنی مکتوب شده تا به باقی تشنگان هم قطره آبی برسد.طرح کلی اندیشهٔ اسلامی در قرآن پنجمین اثر مکتوب حضرت آیت اللّه خامنه ای بود که قبل از انقلاب، در سال 1354 به چاپ رسید.این کتابچه مجموعهٔ همان پلی کپی ها است که در جلسات روزانهٔ ماه رمضان مسجد امام حسن (ع) در سال 1353 در اختیار حاضران قرار داده می شد؛ به علاوهٔ مقدمه ای که خود معظّم له، قبل از چاپ بر آن نوشته بودند. مقدمه ای که در آن به خوبی ضرورت و لزوم ارائهٔ طرحی کلی از اندیشهٔ اسلامی مبتنی بر قرآن، بیان، و اهداف و ثمرات آن ذکر و دستاوردهایش برای مخاطب توضیح داده شده است. خواندن کتاب طرح کلی اندیشهٔ اسلامی در قرآن را به چه کسانی پیشنهاد می کنیم همه علاقه مندان به معارف ناب قرآنی و فرمایشات رهبر معظم انقلاب اسلامی.بخشی از کتاب طرح کلی اندیشهٔ اسلامی در قرآندر زمان پیغمبر، هم پیغمبر مدعی عبودیت و اطاعت خدا بود، هم آن کسانی که در جبههٔ مقابل او، با او می جنگیدند، اخلال می کردند، رهبران و آقایان و رهبانان مسیحیت و احبار یهود، اینها هم ادعا می کردند. «وَ قالَتِ الیَهودُ وَ النَّصاریٰ نَحنُ اَبناءُ اللّهِ»، یک ذره هم بالاتر از پیغمبر؛ او می گفت من بندهٔ خدا هستم، اینها می گفتند ما فرزندان و پسران خدا هستیم. آنها فکر می کردند که اطاعت خدا دربست در اختیار آنهاست. یا به تعبیر دیگر بگویم، خودشان فکر نمی کنند؛ بعضی از نافرمانان خدا این جور وانمود می کنند که مطیع خدایند، درست است یا نه؟ عده ای هستند که خودشان وقتی با خود خلوت می کنند، می یابند که چه نامهٔ سیاهی دارند؛ می فهمند که آنچه می گویند سرا پا دروغ است، اما به مردم این جور وانمود می کنند که بندگان خوب خدا و مطیعان و عابدان پروردگارند. اینها درمقابل مردم حق پرستِ واقعی باید ممتاز بشوند، باید مشخص بشوند. این است که اینجا خدای متعال، در مقام بیان اطاعت و لزوم آن برای مؤمنان، این جور می گوید: «وَ اَطیعُوا اللّهَ وَ الرَّسولَ» اطاعت کنید خدا را و پیامبر را. اگر نمی گفت پیامبر را، دشمنان پیامبر هم می گفتند ما مطیع خداییم؛ لذا بایستی مشخص بشود که اطاعت خدا یعنی چه. آن کسانی که خود را بندهٔ خدا می دانند، اما بندهٔ فرمانِ قانون خدا نیستند، عمل به قانون نمی کنند، ملتزم به لوازم این بندگی نیستند، اینها چطور می توانند بگویند ما بندهٔ خداییم؟ «اَطیعُوا اللّهَ وَ الرَّسولَ» اطاعت کنید خدا را و رسول را، «لَعَلَّکم تُرحَمونَ» شاید مورد رحم پروردگار قرار گیرید.رحم خدا یعنی چه؟ مورد رحم خدا قرار گرفتن یعنی چه؟ اینجا یک مقایسه ای بکنید بین بیان قرآن و پندار عامیانهٔ ما. ما می گوییم که اگر گناهکاریم، اگر نافرمانی خدا کردیم، اگر به واجبات و تعهدات و تکالیف عمل نکردیم، اگر چنانچه از منطقه های ممنوعهٔ پروردگار پا عقب نکشیدیم؛ فقط یک امیدواری داریم، آن چیست؟ آن رحم خداست. خدا با رحمتش با ما عمل کند، خدا ما را رحم کند، این داعیه و حرف ماست؛ یعنی حرف معمول اجتماع ما و مردم ما این است. رحمت خدا را برای کجا می دانیم؟ برای آنجا که عمل نکردیم. درصورتی که نافرمانی کردیم، درصورتی که منطقهٔ ممنوعهٔ خدا را زیر پا لگدکوب کردیم، مسئولیت و تعهدِ الهی را ملاحظه نداشتیم؛ در یک چنین صورت هایی می گوییم: ما که عمل نداریم، مگر خدا رحممان کند. رحم را، رحم خدا را، رحمت پروردگار را، رقیب عمل کردن و جایگزین عمل کردن می دانیم. آیهٔ قرآن به عکس است؛ می گوید عمل کنید، اطاعت کنید، شاید مورد رحمت پروردگار قرار بگیرید. رحمت خدا آن وقتی ست که یک ملتی به مسئولیتش عمل کند. خدا آن وقتی به مردمی رحم می کند که او را اطاعت کنند، تکالیف خود را انجام بدهند. هفتصد میلیون مسلمان بنشینند به انتظار ابر رحمت پروردگاری که بر سرشان ببارد، آن وقت راه ها را باز کنند تا دزدانِ ناموس و غارتگران دین بیایند همه چیزشان را ببرند؛ به امید رحمت خدا بنشینند؟ پس بگو بنشینند حالا!