فرآیندهای دلبستگی در زوج درمانی و خانواده درمانی76310

نظریة دلبستگی بالبی (1988)، یک نظریة سیستمی است که بر رفتار موجود در بافت و الگوهای ارتباطی متمرکز است. بر اساس نظریة دلبستگی فقط وابستگی اثربخش و غیراثربخش وجود دارد. وابستگی ایمنی منجر به پرورش خودمختاری و اعتماد به نفس در فرد می شود، هرقدر افراد ارتباط ایمن تری داشته باشند، مستقل تر و متفاوت تر می توانند عمل کنند. هم چنین دلبستگی ایمن، اساس ایمنی را برای افراد مهیا می سازد که به واسطة آن می توانند دنیایشان را کشف کرده و پاسخ های سازگارانه تری به محیط اطراف بدهند. نگارندگان در کتاب حاضر، بر این باورند که داشتن ارتباط یا دلبستگی عاطفی ایمن با افراد نزدیکی چون والدین، همسر و… یکی از مهم ترین نیازهای اولیة بشری است. کتاب حاضر، از کنفرانس پژوهشی که در اکتبر 2000 در نیاگارا، خلیج انتاریوی کانادا، تشکیل و توسط انجمن خانواده درمانی در آمریکا حمایت شد، نشات گرفته است. کتاب شامل چهار بخش است. بخش اول بر نظریة دلبستگی و ارتباط آن با شیوه های بالینی و بخش دوم بر مدل های مداخلة بالینی که امروزه با هدف کاربرد دیدگاه دلبستگی گسترش یافته اند، تمرکز دارد. در بخش سوم به شیوه هایی که نظریة دلبستگی می تواند مداخلات بالینی را درخصوص جمعیت های خاص و زمان های ویژه ای در طول عمر تسهیل کند، اشاره و در بخش چهارم این مساله مورد توجه قرار گرفته است که چگونه مداخلات دلبستگی مدار می توانند در زمینة مشکلات خاص به کار گرفته شوند.