مادربزرگ سلام می رساند و می گوید متاسف است38784

معرفی کتاب مادربزرگ سلام می رساند و می گوید متاسف است«مادربزرگ سلام می رساند و می گوید متاسف است» نوشته فردریک بکمن(/1۹۸1)، نویسنده موفق سوئدی است. این کتاب، دومین اثر بکمن است و از کتاب های پرفروش در سوئد و آلمان است. این کتاب درباره دختری به نام السا است که همراه مادربزرگ هفتاد و هفت ساله اش دست به ماجراجویی بزرگی می زند…
/در بخشی از کتاب می خوانیم:
/وقتی مأموران پلیس میله ی آهنی را در چارچوب درِ آپارتمان فرو می کنند، صدای ناله ی چوب در راه پله می پیچد.
/السا در راهروِ آپارتمانِ هیولا ایستاده و از طریق چشمیِ در شاهد صحنه است. در عین حال نمی توان واقعاً گفت که السا ایستاده است، چون اگر با دید تکنیکی به قضیه نگاه شود، پاهای السا زمین را لمس نمی کنند، چون ورس کف راهرو دراز کشیده، به نحوی که السا بین نشیمن گاه این حیوان غول پیکر و قسمت داخلی در، گیر کرده است. ورس آشفته و پریشان به نظر می آید. نگاهش به هیچ وجه تهدیدکننده نیست، فقط پریشان است، درست مثل موقعی که یک زنبور داخل یک بطری لیموناد پرواز می کند.
/السا با احتیاط به در پشت می کند و به زبان سرّی می گوید:
/«اجازه نداری پارس کنی، وگرنه سروکله ی بریت – ماری و پلیس ها پیدا می شه. خودت که می دونی…»
/السا متوجه می شود که از مأموران پلیس بیشتر وحشت دارد، تا از این دو موجود که با آن ها در راهرو ایستاده است. البته طبیعی است که این کار چندان عقلانی به نظر نمی آید، ولی السا تصمیم می گیرد در موقعیت فعلی، بیشتر به دوستان مادربزرگ اعتماد کند، تا به دوستان بریت – ماری.
/ورس کله ی بزرگش را به سمت او می چرخاند و محتاطانه به او نگاه می کند.
/السا آهسته می گوید: «اون ها تو رو می کُشن!»
/به نظر نمی آید ورس چندان متقاعد باشد که اگر السا در را باز کند و او را تحویل مأموران پلیس بدهد، او آن کسی باشد که، با مشکل بزرگی مواجه خواهد شد! نگاهش که این طور نشان می دهد. با وجود این نشیمن گاهش را کمی جابه جا می کند، تا السا بتواند پاهایش را روی زمین بگذارد، و صدایش درنمی آید، گرچه به نظر می آید که این کار را بیشتر به خاطر السا انجام می دهد، تا به خاطر خودش.