همه چیز به فنا رفته (کتابی درباره امید)198037

معرفی کتاب همه چیز به فنا رفتهکتاب همه چیز به فنا رفته نوشته مارک منسن است که با ترجمه محمد خلعتبری و فاطمه بلدی منتشر شده. این کتاب توانست انقلاب بزرگی در کتاب های موفقیت در دنیا به وجود بیاورد. زبان طنز و روان کتاب از ویژگی های خاص این کتاب است.اگر به تغییر و دگرگونی فکر می کنید و در میان انبوه خبرهای تلخ، به منبعی برای الهام و شادی نیاز دارید. اگر به کمک فکری و یا فلسفه ای برای بهتر زیستن نیاز دارید، با مارک منسن در کتاب همه چیز به فنا رفته، همراه شوید.کتاب های مارک منسن، با ترکیبی از جهانی بینی و مهارت نویسندگی اش او را در فهرست پرفروش ترین نویسندگان نیویورک تایمز، قرار داد.درباره کتاب همه چیز به فنا رفتهرایان هالیدی، نویسنده و کارآفرین آمریکایی، در توصیف کتاب همه چیز به فنا رفته گفته است: «دنیای ما در عصر حاضر، آشفته به نظر می رسد اما این دلیل نمی شود که شما نیز جزئی از این آشفتگی باشید. کتاب مارک منسن، فراخوانی است برای جذب نیرو تا به سوی ساخت دنیایی بهتر پیشروی کنیم. و برای این منظور، همین کتاب، به تنهایی کفایت می کند.»مارک منسن در کتاب همه چیز به فنا رفته؛ کتابی درباره امید به بحث درباره چیزهایی می پردازد که در حال نابودی هستند. او از اضطراب ها و نگرانی هایی صحبت می کند که در لایه لایه زندگی در عصر حاضر نفوذ کرده و ما هیچ راه گریزی از آن نداریم. او با رویکرد متفاوتی در مورد موضوعاتی همچون درد، امید، شادی و موفقیت صبحت می کند و تعریف متفاوت تر و چالش برانگیزتری از آن ها ارائه می دهد. زبان طنز و طبع شوخ مارک منسون در ارائه اطلاعات و شرح و بسط موضوعی، از دیگر ویژگی های آثار اوست.منسن در کتاب همه چیز به فنا رفته صرفا به بیان نظرات و تأملات خودش بسنده نمی کند و به تفکرات و نظرات افراد بزرگ و صاحب اندیشه ای همچون نیچه، کانت، افلاطون و… نیز توجه دارد. او در تلاش است به جای پاسخ دادن به سوال هایی که مدت هاست گوشه ذهن انسانِ معاصر جا خوش کرده و برای آن جوابی نمی یابد، پرسش های بهتری مطرح کند تا دست آخر، خودمان به پاسخ مناسب برسیم.خواندن کتاب همه چیز به فنا رفته را به چه کسانی پیشنهاد می کنیماین کتاب را به تمام علاقه مندان به مباحث موفقیت و خودیاری پیشنهاد می کنیم.بخشی از کتاب همه چیز به فنا رفتههمه چیز با یک سردرد شروع شد.«الیوت» مردی موفق و مدیر اجرایی یک شرکت بزرگ بود. همکاران و همسایگانش او را دوست داشتند. او همسر، پدر و دوستی مهربان و خوش اخلاق بود که تعطیلاتش را لب ساحل می گذراند.البته همیشه سردرد داشت. نه از آن سردردهایی که با خوردن مسکّن خوب شوند؛ بلکه به قدری شدید که انگار مغزش را متلاشی می کردند. مثل این بود که کسی با مشت به پشت حدقهٔ چشم هایش بکوبد.الیوت برای بهبود سردردهایش مصرف دارو، کم کردن استرس زندگی و سخت نگرفتن مشکلات را امتحان کرد، ولی سردردها ادامه پیدا کردند و حتی بدتر نیز شدند. مدتی بعد به قدری اوضاع وخیم شده بود که شب ها نمی توانست بخوابد و در طول روز هم نمی توانست کار کند.درنهایت به پزشک مراجعه کرد. پزشک او را معاینه کرد و پس از انجام یک سری آزمایش، خبر بد را به اطلاع او رساند: او در لوب فرونتال مغزش یک تومور دارد. «می بینی؟ آن لکهٔ خاکستری را می گویم. خیلی هم بزرگ است، به اندازهٔ یک توپ بیسبال است.»تومور را جراحی کردند و الیوت به خانه و محل کارش، نزد خانواده و دوستانش بازگشت. همه چیز خوب به نظر می رسید.ناگهان اوضاع به هم ریخت. او در انجام کارهایش دچار مشکل شد. رسیدگی به کارهایی که قبلاً برایش آسان بودند، حالا نیازمند ساعت ها تمرکز و تلاش بود. تصمیماتی ساده مانند انتخاب رنگ خودکار، ساعت ها ذهنش را مشغول می کردند. کارهای ساده را اشتباه انجام می داد و برای چند هفته آنها را به همان حالت رها می کرد. برنامه ریزی هایش افتضاح شده بود، جلسات کاری را فراموش می کرد و هیچ کاری را به موقع تحویل نمی داد.اوایل، همکارانش به دلیل شرایط سختی که پشت سر گذاشته بود، از سر دلسوزی، کارهای او را انجام می دادند. زیرا می دانستند همین اواخر توموری را که به اندازهٔ یک سبد میوه بود، از سر او خارج کرده بودند. اما پس از مدتی، انجام کارهای الیوت و بهانه های او برایشان طاقت فرسا و غیرمنطقی شد. «در جلسه با سرمایه گذار شرکت، غیبت کردی تا بروی منگنه بخری؟ شوخی ات گرفته الیوت؟ پیش خودت چه فکری می کردی؟»بعد از ماه ها خراب کاری و شرکت نکردن در جلسات، حقیقت دیگر غیرقابل انکار بود. الیوت در آن عمل چیزی بیشتر از یک تومور را از دست داده بود، چیزی که از دید همکارانش، باعث شده بود خسارت مالی فراوانی به شرکت وارد شود. الیوت اخراج شد.