چرا ملت ها شکست می خورند؟ (ریشه های قدرت، ثروت و فقر)33338

معرفی کتاب چرا ملت ها شکست می خورندکتاب چرا ملت ها شکست می خورند نوشته دارون عجم اوغلو و جیمز ای. رابینسون است. این کتاب با ده فصل در زمینه اقتصاد سیاسی که شش اقتصاددان برنده جایزه نوبل (کنت. جی. ارو – نوبل 1۹۷۲، رابرت سولو – نوبل 1۹۸۷، بکر – نوبل 1۹۹۲، میشل اسپنس و جورج آکرلوف – برندگان نوبل ۲001، و پیتر دیاموند – نوبل سال ۲010) و شماری دیگر از اندیشمندان آن را تحسین کرده اند.درباره کتاب چرا ملت ها شکست می خورند نویسندگان این کتاب همراه با گروهی از اقتصاددانان شرط توسعه را گذر از نظام الیگارشی (حکومت گروه های خاص یا به تعبیر مترجمان اندک سالاری) می دانند و سعی دارند شرایط اقتصادی موثر بر شکل گیری و فروپاشی نظام های اندک سالار را تبیین کنند. این دیدگاه تحولی بزرگ در اندیشه اقتصادی است. چرا ملت ها شکست می خورند نشان می دهد هرجا شکوفایی اقتصادی به بار می نشیند الیگارشی رخت بربسته و هرجا اقتصاد زمین می خورد الیگارشی حاکم است. تجربه کشورهای مختلف از اروپای شرقی و شوروی سابق گرفته تا آفریقا و آمریکای لاتین مسجل ساخته است نمی توان در حکومت های اندک سالار با سرمایه گذاری های دولتی، حمایت از صنایع داخلی، خصوصی سازی، آزادسازی قیمت ها، تجارت آزاد، و… گامی به سوی بهبود عملکرد اقتصادی برداشت. مسئله اقتصادی همه کشورهای در حال توسعه مهار الیگارشی است. اقتصاد و اقتصاددانان اگر می خواهند به مردم کمک کنند باید رمز مقابله با الیگارشی را شناسایی و با سیاست های اقتصادی زمینه محو الیگارشی را فراهم نمایند. سقوط ملت ها که داستان بسیاری از آنها به روایتی جذاب در کتاب چرا ملت ها شکست می خورند آمده است همگی محصول اندک سالاری است. گریز از این پرتگاه تنها با هشیاری و توانمندی مردم امکان پذیر می شود. مطالعه و شناخت کشورهایی که به ورطه اندک سالاری سقوط کردند آگاهی بخش مردم است و از همین رو باید داستان همه کشورهایی را که اسیر اندک سالاری شدند خواند و از تجربه های آنها آموخت.چرا ملت ها شکست می خورند با مرور تجربه بسیاری از کشورها، بزنگاه های تاریخی که یک کشور را به دام اندک سالاری می اندازد یا به عبور از اندک سالاری می انجامد به ما می آموزد.کتاب چرا ملت ها شکست می خورند را به چه کسانی پیشنهاد می کنیماین کتاب را به تمام علاقه مندان به اقتصاد و سیاست پیشنهاد می کنیم.بخشی از کتاب چرا ملت ها شکست می خورندمردم نوگالس آریزونا می توانند بدون هراس از در خطر افتادن امنیت شان و یا دلهره دائمی در مورد دزدی، مصادره اموال و تهدیدهای مشابه آن به زندگی روزمره خود بپردازند. آنها هم چنین دولت را با وجود تمام ناکارآمدی ها و برخی موارد فساد، نماینده بدیهی خود می دانند که این موضوع، به اندازه زندگیِ بدون هراس، از اهمیت برخوردار است. آنها می توانند با رأی خود شهردار، فرماندار، نمایندگان کنگره و سناتورها را تغییر دهند. آنان همچنین در انتخابات ریاست جمهوری که تعیین می کند چه کسی هدایت کشورشان را به دست می گیرد دارای حق رأی اند. دموکراسی برای آنها جزء بدیهیات زندگی اجتماعی تلقی می شود.درجنوب این حصار، یعنی تنها چند قدم آن طرف تر شرایط کاملاً متفاوت است. با وجود آن که اهالی «نوگالس سونورا» در بخش نسبتاً مرفه مکزیک زندگی می کنند، با این حال درآمد متوسط خانوار در آن جا حدود یک سوم نوگالس آریزوناست. در آن جا بیشتر بزرگسالان تحصیلات مقطع متوسطه را به پایان نرسانده اند و بسیاری از نوجوانان به مدرسه نمی روند. مادران نگران نرخ بالای مرگ ومیر نوزادان هستند و با توجه به کیفیت پایین بهداشت و سلامت عمومی، طول عمر کم تر مردم تعجب برانگیز نیست. آنها هم چنان به طیف وسیعی از خدمات عمومی دسترسی ندارند. جاده های جنوبِ حصار در وضع بدی به سر می برند. نظم و قانون در شرایط بدتری است. میزان جرم و جنایت بالاست و راه اندازی کسب و کار اقدامی مخاطره آمیز به حساب می آید. در مورد اخیر، اهالی نه تنها با خطر سرقت مواجه هستند، که راه اندازی یک بنگاه جدید و اخذ تمامی مجوزهای مورد نیاز مستلزم پرداخت رشوه به همه دست اندرکاران و تلاشی طاقت فرساست. ساکنان نوگالس سونورا به طور روزمره با فساد و بی لیاقتی سیاستمداران سروکار دارند.برخلاف همسایگان شمالی، دموکراسی برای آنها تجربه ای بسیار تازه محسوب می شود. تا زمان اصلاحات سیاسی در سال دو هزار میلادی، نوگالس سونورا دقیقاً به مانند سایر بخش های مکزیک، تحت کنترل فسادآمیز «حزب انقلابی نهادی ۷» قرار داشت.چگونه ممکن است دو نیمه یک شهر تا این حد با هم متفاوت باشند؟ میان آنها هیچ اختلافی در جغرافیا، آب و هوا یا نوع بیماری های شایع در منطقه وجود ندارد، زیرا میکروب ها برای تردد میان دو بخش آمریکایی و مکزیکی این شهر با محدودیتی روبه رو نیستند. در این دو شهر وضعیت سلامت بسیار متفاوت است، اما این موضوع هیچ ربطی به امراض محیطی ندارد؛ بلکه به خاطر عدم برخورداری اهالی جنوب حصار از بهداشت مناسب و مراقبت های مطلوب پزشکی است.