کتاب آشپزی برای پیکاسو42813

معرفی کتاب آشپزی برای پیکاسوآشپزی برای پیکاسو اثر کامیل اوبری رمانی جذاب با تلفیقی از هنر و نقاشی و آشپزی و عشق است. کامیل اوبری در این کتاب از انتخاب های افراد برای عشق و موفقیت و ماجراهای اسراسرآمیز و الهام بخش زندگی یک هنرمند می گوید. درباره کتاب آشپزی برای پیکاسوداستان درباره یک دختر آشپز به اسم آندین است که با مادرش در یک کافه به اسم پارادیس آشپزی می کند. آنها تازگی ها یک مشتری پروپاقرص و مرموز دارند که تقاضا کرده غذایش در ویلایی که مخفیانه در آن نزدیکی اجاره کرده، سرو شود. او می خواهد ناشناس بماند. آدرین که دختری شاد و سرزنده است برای پیکاسو آشپزی می کند. پیکاسویی که در مقطع حساس زندگی اش قرار دارد و برای او زن و هنر به یک معنا است. اتفاقاتی که در باغ پیکاسو برای آندین می افتد سرنوشت او را برای همیشه تغییر می دهد. اوبری در این رمان علاوه بر عشق و هنر از غذاهای گوناگون و خوشمزه هم یاد می کند. پس با شکم خالی به سراغ کتاب نروید. خواندن کتاب آشپزی برای پیکاسو را به چه کسانی پیشنهاد می کنیم اگر عاشق رمان های تاثیرگذار و عاشقانه های لطیف هستید، آشپزی برای پیکاسو را بخوانید.درباره کامیل اوبریکامیل اوبرِی نویسندگی را در دانشگاه لندن همراه با دیوید هار، نمایشنامه نویس، فیلم نامه نویس، کارگردان انگلیسی، تام استاپارد، نمایشنامه نویس و فیلم نامه نویس بریتانیایی و فِی ولدون، نمایشنامه نویس و نویسندهٔ انگلیسی؛ و با استادش مارگارت اَتوود، شاعر و رمان نویس کانادایی، در کارگاه نویسندگی خلاق کالجِ هامبر در تورنتو خوانده است.او در دانشگاه نیویورک نویسندگی را تدریس کرده و برای شبکهٔ خبری اِی بی سی، پی بی اس و اِی اَنداِی مقالاتی نوشته است.بخشی از کتاب آشپزی برای پیکاسوخانهٔ مشتری ساکت و خنک بود و چون از سنگ و گچ ساخته شده بود هنوز خنکی رطوبت هوای بهاریِ شب گذشته را در خودش نگه داشته بود. آشپزخانه تقریباً سبک روستایی داشت، با پارکت هایی پهن و ناهموار که با ردشدن آندین از رویشان غِژغِژ صدا می دادند. او با دقت سبد فلزی غذا را به سمت میز گرد چوبی در وسط اتاق می برد.غُرغُری کرد: «اَه!»، نگاهی به اطراف انداخت تا موقعیت و فضای آنجا را بسنجد. در گوشه ای دورتر یک اجاق کوچک سیاه بود که لوله اش با حالتی مضحک به بیرون و به سمت دودکش کج شده بود و یخچال در مقابل دیوار روبه رویی قرار داشت.بلافاصله روکش فلزی غذا را کنار زد. مادرش خیلی هشیارانه در بالای همه چیز یک پیش بند گذاشته بود. آندین پیش بند را سفت گره زد و سپس اجاق را روشن کرد. بولیابس در یک قابلمهٔ جمع وجور با یک درِ متناسب قرار داشت، ازاین رو آندین آن را درست همان طور که بود مستقیم به سمت اجاق برد تا با حرارت کم آن را گرم نگه دارد. چیزهای دیگر در ظرف های مختلفی قرار داشت که آنها را هم باز کرد، به اضافهٔ آن پارچ راه راه.تا این لحظه آندین صدایی از جای دیگری در ویلا نشنیده بود. شاید مشتری برای قدم زدن یا دیدار کسی بیرون رفته بود. هیچ وقت به ذهنش خطور نمی کرد ممکن است کسی بعد از طلوع آفتاب خواب باشد چه برسد به ظهر. همچنان که آندین با فضای آشپزخانه آشنا می شد، یک درِ بادبزنی را دید که به طرف بقیهٔ فضای خانه باز می شد. آن را با فشار، باز و با دقت نگاه کرد:یک اتاق غذاخوری کم نور که میزی مستطیل شکل در آن بود و صندلی هایی پشت بلند، دورِ آن چیده شده بود، با یک گلدان گردوخاک گرفته در وسط میز که گل های خشک آن نسبتاً حالتی غم زده داشت. یک گنجهٔ کشویی هم وجود داشت که به عنوان بوفه به کار می رفت و با یک رومیزی بلند توری تزئین شده بود.آندین که کمی ترسیده بود گفت: «انگار هزار ساله که هیچ کس اینجا غذا نخورده.» مشتری می خواست غذایش کجا سرو شود؟ مادرش دستورات لازم را نداده بود. او نمی خواست جسارت کند که مشتری منّت بگذارد و در آشپزخانه غذا بخورد، هرچند فضای آنجا سرزنده تر بود.