کتاب به یک بابا و مامان مناسب نیازمندیم!44376

معرفی کتاب به یک بابا و مامان مناسب نیازمندیم!کتاب به یک بابا و مامان مناسب نیازمندیم! نوشته دیوید بدیل و ترجمه مریم رئیسی است. کتاب به یک بابا و مامان مناسب نیازمندیم! را انتشارات پرتقال منتشر کرده است، این انتشارات با هدف نشر بهترین و با کیفیت ترین کتاب ها برای کودکان و نوجوانان تاسیس شده است. پرتقال بخشی از انتشارات بزرگ خیلی سبز است.درباره کتاب به یک بابا و مامان مناسب نیازمندیم!بری بنت اسمش را دوست ندارد و از این بابت پدر و مادرش را سرزنش می کند. او از یک چیز دیگر آنها هم خوشش نمی آید. به نظر بری پدر و مادرش خیلی خسته کننده هستند. اما دنیای دیگری هم در این کتاب وجود دارد. جایی که بچه ها پدر و مادرشان را خودشان انتخاب می کنند. پسرک بازیگوش داستان ما به دنیایی قدم می گذارد که آنجا می تواند پدر و مادرش را انتخاب کند. این کتاب پر از عکس های هیجان انگیز است ماجرایی که به بچه ها هشدار می دهد مراقب آرزوهایشان باشند.خواندن کتاب به یک بابا و مامان مناسب نیازمندیم! را به چه کسانی پیشنهاد می کنیم کودکان هفت تا دوازده ساله مخاطبان این کتاب اند. بخشی از کتاب به یک بابا و مامان مناسب نیازمندیم!بَری که حسابی عصبانی شده بود، روی تختش دراز کشید. نه دندان هایش را شست و نه شب به خیر گفت. فقط یک راست رفت توی اتاقش و در را به هم کوبید. ولی یادش افتاد که درِ اتاقش با کوبیدن بسته نمی شود! او باید دستهٔ در را بالا می برد تا بسته شود. یعنی باید بعد از این که در را به هم کوبید، این کار را می کرد؛ که خب؛ بعد از آن همه خشم و عصبانیت، نمی شد حالا برگردد و در اتاق را درست ببندد!بَری لباس سرهمی اش را به تن داشت؛ یک سرهمی گورخری که گوش و دم هم داشت و برایش زیادی بزرگ بود. چون در واقع مال لوکاس بود و آن را داده بود به بَری. او به اتاقش خیره شد. سرش درد می کرد. نمی دانست چرا. ولی یک بار در همان روزنامهٔ ساندِی اکسپرس خوانده بود که استرس داشتن، باعث سردرد می شود. بَری می دانست که در آن لحظه، حسابی عصبانی است و استرس دارد.بَری در آرام ترین شرایط هم نمی توانست توی اتاقش راحت بخوابد، چون خانهٔ خانوادهٔ بِنِت در بزرگراهی به نام اِی 41 قرار داشت و اتاق بَری هم دقیقاً رو به بزرگراه بود. صد البته، اتاق ساکت تری که آن طرف خانه، رو به حیاط و بزرگ تر هم بود، به موجود خواهر تعلق داشت؛ آن هم به دلایل مزخرفی مثل این که آن ها دو نفر هستند و به فضای بیشتری احتیاج دارند. البته از نظر بَری قابل پذیرش نبود.با عبور هر وسیلهٔ نقلیه ای، بسته به این که در کدام جهت حرکت می کرد روی یک قسمت از اتاق بَری نور می افتاد.