کتاب در سوم – مأموریت هیجان انگیز پرده برداشتن از راز موفق ترین افراد جهان194728

معرفی کتاب درِ سومالکس بنایان در کتاب درِ سوم به مأموریتِ هیجان انگیزِ پرده برداشتن از رازِ موفق ترین افراد جهان پرداخته است و گنجینه ای از خرد و دانش برای دیگران به ارمغان آورده است.کتاب درِ سوم را با ترجمه ی روان سوما فتحی بخوانید و همراه با نویسنده به سفری هیجان انگیز بروید.درباره ی کتاب درِ سوم برای وارد شدن به یک کلوپ شبانه باید چه کار کرد؟ در کنار در اول در صف طولانی ساعت ها منتظر بایستید تا بالاخره نوبتتان برسد. به در دوم که برای میلیاردهاست سری بزنید و احتمالا فقط اگر میلیادر باشید می توانید داخل شوید. یا به دنبال در سوم بگردید و از آن وارد شوید. همیشه در سوم وجود دارد. اما تعداد کمی از افراد از آن خبر دارند و همین است که آن ها، موفق ترین های حوزه ی کاری و حرفه ای خودشان هستند. الکس بنایان هم در کتاب درِ سوم به سراغ همین افراد رفته است. او با دقت بالایش به دنبال در سوم گشته و آن را پیدا کرده است. در حقیقت در سوم برای این افراد، راز موفقیتشان است. داستان شروع کسب و کاری که آن ها را در دنیا نمونه کرده است. بنابراین اگر شما هم اول راه هستید، مطالب کتاب درِ سوم خیلی به دردتان می خورد. الکس بنایان به شما کمک می کند تا درِ سوم حرفه ی خودتان را پیدا کنید. کتاب درِ سوم را به چه کسانی پیشنهاد می کنیم کتاب درِ سوم برای تمام کسانی است که در زندگی مرز و محدودیتی برای خودشان قائل نیستند و همیشه به دنبال خلاقیت و راه ها نو و جدید می گردند.بخشی از کتاب درِ سوم «از این طرف…»روی کف پوش مرمری قدم برداشتم و پس از گذشتن از یک راهرو، به اتاقی با پنجره های درخشانِ قدی وارد شدم. طول پنجره ها از کف تا سقف بود و قایق های بادبانی آن پایین حرکت می کردند و امواجِ ملایم به ساحل می خوردند؛ خورشید عصرگاهی بر لنگرگاه می تابید و سالن را غرق نور و درخشش کرده بود. در راهرو دنبال یکی از دستیارها رفتم. روی مبل های سالن، مجلل ترین کوسن های تمام عمرم را دیدم. تابه حال چنین قاشق های قهوه خوریِ درخشانی ندیده بودم. میزِ اتاقِ همایش طوری بود که انگار خودِ میکل آنژ حکاکی اش کرده بود. به راهرویی طولانی وارد شدیم که دیوارهایش پوشیده از صدها کتاب بودند.دستیار گفت: «همه شون رو خونده.»اقتصاد کلان، دانش رایانه ای، هوش مصنوعی، ریشه کن کردن فلج اطفال. دستیار کتابی دربارهٔ بازیافتِ فاضلاب بیرون کشید و داد به من. کتاب را با دست های عرق کرده ورق زدم. تقریباً تمام صفحه هایش علامت گذاری شده و یادداشت هایی نامفهوم در حاشیه شان نوشته شده بودند. نتوانستم جلوی لبخندم را بگیرم؛ یادداشت ها مثل خطِ دانش آموزی کلاس پنجمی بودند.مسیرمان را در راهرو ادامه دادیم تا اینکه دستیار از من خواست همان جا منتظر بمانم. بی حرکت آنجا ایستادم و به درِ بلند و ماتِ شیشه ای زل زدم. باید جلوی خودم را می گرفتم که برای فهمیدنِ ضخامتِ در لمسش نکنم. وقتی آنجا ایستاده بودم، داشتم به تمام چیزهایی فکر می کردم که من را به اینجا رسانده بودند: شال قرمز، توالت در سان فرانسیسکو، کفش در اوماها، سوسک در متل ۶…ناگهان در باز شد.«الکس، بیل منتظر شماست.»او درست روبه رویم ایستاده بود و با موهای شانه نشده و پیراهن نامرتب، جرعه جرعه نوشابهٔ رژیمی می خورد. سعی کردم چیزی بگویم، اما یک کلمه هم از دهانم درنیامد.بیل گیتس گفت: «سلام…» و لبخندی زد و ابروهایش بالا رفت. «بیا تو…»