کتاب سالتو – کتاب های قفسه ی آبی (۱۰۲)144769

معرفی کتاب سالتوکتاب سالتو نوشته مهدی افروزمنش است که نشر چشمه آن را منتشر کرده است. این کتاب با خطی جدا از موج داستان نویسی ایران که به سراغ طبقه متوسط می رود، طبقه ی حاشیه و فرودست را هدف قرار داده است.درباره کتاب سالتو سیاوش پسر جوان 1۶ ساله ای است که به کشتی گرفتن علاقه دارد، او با نادر و سیا آشنا می شود که هردو کشتی می گیرند. نادر و سیا متوجه استعداد سیاوش می شوند و تصمیم می گیرند به او کمک کنند. سیاوش خودش را اهل جایی به اسم جزیره معرفی می کند. در طول داستان متوجه می شویم این جزیره جایی خارج از تهران نیست بلکه منطقه ای دورافتاده در جنوب شهر و اطراف خط راه آهن است.جزیره دنیای سیاهی است که بزرگ ترین خلاف ها آن جا شکل می گیرد. نادر و سیا به ظاهر می خواهند به سیاوش کمک کنند اما هرکدام اهداف خودشان را دارند. این کتاب نگاه به حاشیه ی فراموش شده است، آدم هایی که زندگی تغییرشان داده است و به آن ها یاد داده مبارزه کنند. شروع داستان با توانایی سیاوش در کشتی است و یاد پدرش، فقری که از نسل قبل به او رسیده در کفش های پاره اش خودش را نشان می دهد اما سیاوش می خواهد تغییر کند اما نمی داند برای تغییر آدم های اشتباهی سراغش آمده اند.زبان داستان روان است و افروزمنش تا توانسته به ادبیات اصیل حاشیه ی شهر نزدیک شده است. خواندن کتاب سالتو تصویری تازه در ذهن مخاطب می سازد که پیش از آن تجربه ای از آن نداشته است و یا در فیلم ها دیده.خواندن کتاب سالتو را به چه کسانی پیشنهاد می کنیماین کتاب را به کسانی که با علاقه ادبیات داستانی معاصر ایران را پی گیری می کنند پیشنهاد می کنیمبخشی از کتاب سالتو «لعنت به تو عباس! حالا باید باز هم برم خونه و لباس عوض کنم… لعنت به تو!… اما خُب، عیب نداره، درکت می کنم. عصبانی هستی… اما من می خوام نجاتت بدم احمق.»عباس پوزخند زد.«جدی می گم. فقط به من بگو کی آمار انبارهای ما رو بهت داد و تو چرا اون ها رو به پلیس دادی! همین رو بگو و من می ذارم بری.»قهقههٔ عباس پاشید توی انبار. نادر سیگاری آتش زد.«عباس، این دعوای خونوادگی ماست، نباید پای پلیس بیاد وسط. بگو کی آدرس ها رو بهت داد و من هم می ذارم بری، قول می دم.»«برو درت رو بذار بچه…» مشت سیا حرفش را نیمه کاره گذاشت.«ببین، تو که اول وآخرش می گی، به نظرم فقط داری عذاب خودت رو بیشتر می کنی.»اما عباس انگار گوشش بدهکار نبود. گفت «ببین نفله، من اگه شب نرم خونه بچه هام تک تک تون رو به صلابه می کشن. حموم خون راه می افته تو شهر. از قبل فکر همه چی رو کرده بودم پیری.» کُلاً بی خیالِ سیا شده بود و با نادر حرف می زد. «تو فکر کردی من حواسم به توِ کوتوله نبوده نادر؟ شک نکن من برنگردم اول از همه می آن سراغ تو.» یک دفعه آرام شد. «اما می تونیم باهم کنار بیایم، من همه چی رو فراموش می کنم. باهم کار می کنیم و قبلاًها رو هم بی خیال می شیم.»