کتاب سیزده41828

معرفی کتاب سیزدهسیزده اثری داستانی نوشته علی میرصادقی است.او در کتاب سیزده داستان جوانی را نوشته است که زندگی روزمره ی معمولی اش را دارد اما روزی بعد از صحبت هایش با استادش، تصمیم می گیرد باورهایش را تغییر دهد.درباره ی کتاب سیزدهعلی میرصادقی در کتاب سیزده از زبان نوجوانی صحبت می کند که اتفاقات روزمره اش را بازگو می کند. همه چیز از زمانی آغاز می شود که او مجبور می شود برای دیدن استاد کاراته اش به دفتر او برود. استادش شروع به صحبت می کند و از او می خواهد که باورهایش را تغییر دهد. اما آیا کسی می تواند بگوید باور چیست؟ با خواندن داستان سیزده و همراه شدن در این سفر می توانید به پاسخ این پرسش برسید. علی میرصادقی درباره کتابش می نویسد: وقتی از من خواستند که خلاصه ای راجع به داستان سیزده برای پشت جلد بنویسم، ساعت ها فکر کردم؛ اما نشد. چون اصلا سیزده یک کتاب نیست. یک داستان نیست. یک سفر است که هرکس می تواند به شیوه خودش آن را به پایان برساند. «من در این کتاب کنار شما هستم، شما را جذب آن می کنم اما وقتی به خودتان می آیید، می بینید که دیگر کنارتان نیستم و آن گاه شما وارد زندگی جدیدتان می شوید.»کتاب سیزده را به چه کسانی پیشنهاد می کنیمکتاب سیزده یک کتاب انگیزشی است. این کتاب برای نوجوانان و جوانانی که در ابتدای راه هدف گذاری هستند، کمک می کند تا با بینشی روشن در مسیر پیش رویشان قرار بگیرند. درباره ی علی میرصادقیعلی میرصادقی متولد سال 13۶0 است. او که در حال حاضر دانشجوی دکتری در رشته ی روانشناسی است از 1۸ سالگی کار مشاوره دادن در زمینه تحصیلات و موفقیت برای نوجوانان را آغاز کرده است و تالیفاتی نیز در این زمینه دارد. در حال حاضر علی میرصادقی را به عنوان کارآفرین موسسه آموزشی و انتشاراتی می شناسند. او مراکز مطالعاتی بارسا را نیز راه اندازی کرد تا به نوجوانان و جوانان بسیاری برای ادامه ی راه تحصیلاتشان کمک کرده باشد. جملاتی از کتاب سیزدهساعت های قبل خواب را خیلی دوست دارم. تنها زمانی است که آزادم؛ آزادی به وسعت یک تخت و چند متر جلوتر تا دم در اتاقم. هر چند که می فهمم در اتاقم آنقدر شل نیست که خودش بعضی وقتها باز شود یا آنقدر هوشمند نیست که خودش بسته شود!! من هم مثل خیلی های دیگر در زندانم چک می شوم، برای همین مجبور هستم زانوهایم را موقع خواب به حالت قائم دربیاورم تا لحاف روی آنها بشود سنگرگاه موبایلم. صفحه ی بازیگرای سینمای این وری و اون وری، مدل های اون وری و چرندیات یه سری ادمین خل و چل و استاتوس های دوست های دیوانه ام را بالا و پایین می کنم. من هم صفحه دارم اما بدون هیچ پستی. پدرم تازگی ها توی اینستا می چرخد و بامزه این که به من می گوید “با این سنت خجالت نمی کشی همش توی موبایلتی؟”عکس پروفایلم، جانی دپ است. اینطوری فقط پدر جانی دپ نگران می شود که بچه اش صفحه دارد، آن هم با دوازده فالور اَمین و مَحرم که معلوم نیست چی منو فالو می کنن؟!