کتاب عامه پسند30369

معرفی کتاب عامه پسندکتاب عامه پسند داستانی از چارلز بوکوفسکی با ترجمه پیمان خاکسار است. این رمان اولین بار در سال 1۹۹4 و کمی پیش از مرگ نویسنده اش منتشر شد. داستان شرح ماجراهای کارآگاهی بدشانس به نام نیک بلان است که خیلی اتفاقی باید به مهم ترین پرونده قرن رسیدگی کند!درباره کتاب عامه پسندکتاب عامه پسند (Pulp)، یکی از بهترین کتاب های چارلز بوکوفسکی است که با ترجمه پیمان خاکسار و توسط نشر چشمه در ایران منتشر شده است. داستانی که کمی پیش از مرگ نویسنده منتشر شد و درباره شخصیتی به نام نیک بلان است. یک کارآگاه بدشانس که شانسش او را با یکی از مهم ترین پرونده های قرن روبه رو می کند. چارلز بوکوفسکی در این کتاب با بهره گرفتن از طنز/تلخ سعی کرده تا پوچ بودن زندگی انسان امروزی را بیشتر آشکار کند. کتاب عامه/پسند از زبان نیکی/بلان، کارآگاه روایت می شود. در این کتاب برخلاف دیگر کتاب های پلیسی، کارآگاه/مردی کم توان است و به کمک و گاهی هم شانس در انجام دادن وظایف خود موفق می شود.نیک بلان اول باید از مرگ یک نویسنده فرانسوی به نام سلین مطمئن شود. اما بعد افراد دیگری او را استخدام می کنند و او را درگیر ماجراهای عجیب و غریب می کنند. مردی که خیال می کند همسرش به او خیانت می کند، متصدی کفن و دفنی که فکر موجودات فضایی از سرش بیرون نمی رود و به دنبال یکی از آن ها می گردد و کسی که از بلان می خواهد یک نفر یا یک چیز را پیدا کند. آدم، یا چیزی که به نام گنجشک قرمز شناخته می شود. چارلز بوکفسکی کتاب عامه پسند را با سبکی/زیبا و خاص نوشته است. او جزو نویسندگانی است که هیچ گاه نگران قضاوت های دیگران/نبود و آشکار بودن حقیقت باعث شده بود تا رمان های او تا این حد جذاب باشند. رمان عامه/پسند به زبان طنز نوشته شده است و رگه هایی از نوشته های/علمی تخیلی، فوق طبیعی و فلسفی را درون خود دارد. رمان عامه پسند آخرین کتاب/این نویسنده است. چارلز/بوکوفسکی چندین/ماه بعد از انتشار این کتاب درگذشت. او نوشته های بسیار زیادی دارد و او بیشتر از/اینکه نویسنده باشد شاعر بوده است. عامه پسند داستان زندگی یک کارآگاه نه چندان/باهوش به نام نیکی بلان است. هفت تیر روی جلد کتاب نیز هفت تیر این کارآگاه است و/در هر موقعیتی که دچار مشکل می شود یا خطر را حس می کند از آن استفاده می کند. این/کارآگاه با این ویژگی ها بعید بود که شخصیتی در یکی از کتاب های چارلز بوکوفسکی باشد اما همین موضوع باعث جذاب شدن کتاب شده است. بلان در شروع/کتاب به سفارش زنی که به بانوی مرگ است به دنبال فردی به نام سلین می گردد. سلین/نویسنده ای فرانسوی است که چند سال پیش مرده است اما بانوی مرگ اصرار دارد که او/زنده است و از بلان می خواهد که او را پیدا کند. بانوی مرگ با شخصیت قوی که دارد یکی از جذابیت های/کتاب است و او در تمام طول کتاب مواظب بلان است و او را می پاید. وقتی بانوی مرگ به سراغ بلان می رود، او فکر می کند/که زمان مرگش رسیده است، شاید همان دیدگاهی که بوکوفسکی از مرگ داشته، در قالب/شخصیت کارآگاه بلان آشکار می شود. رمان عامه پسند در جهان و ایران از کتاب های پرفروش به حساب می آید.کتاب عامه پسند را به چه کسانی پیشنهاد می کنیم؟عامه پسند را به تمام دوست داران ادبیات داستانی و علاقه مندان به رمان های خارجی پیشنهاد می کنیم. این کتاب به خصوص برای علاقه مندان به رمان‎های طولانی و در عین حال جنایی بسیار انتخاب مناسبی/است. هم چنین اگر شما جزو کسانی هستید که طنز تلخ می خوانید این کتاب برایتان جذاب/خواهد بود. چرا باید کتاب عامه پسند را مطالعه کنیم؟ این کتاب یکی از/برترین کتاب های چارلز بوکوفسکی است که با سبکی متفاوت و در عین حال جذاب نوشته شده/است. شخصیت هایی متفاوت در این کتاب وجود دارد که باعث دوچندان شدن جذابیت این/رمان شده اند. درباره چارلز بوکوفسکیهاینریش/چارلز بوکوفسکی در 1۶ اوت سال 1۹۲0 در شهر آندرناخ در/خانواده «هِنری کارل بوکوفسکی» در آلمان متولد شد و ۹ مارس 1۹۹4 در کالیفرنیا از دنیا رفت. او شاعر و داستان نویس آمریکایی و یکی از تاثیرگذارترین نویسندگان معاصر بود. جد پدری بوکوفسکی اهل آلمان بود. بعد از فروپاشی اقتصاد آلمان در پی جنگ جهانی اول، خانواده در/سال 1۹۲3 به بالتیمور رفتند./بعد از پس انداز کمی پول، خانواده چارلز بوکوفسکی به حومه لس آنجلس رفتند،/که خانواده پدری بوکوفسکی در آنجا زندگی می کردند. در دوران کودکی بوکوفسکی، پدرش/اغلب بیکار بود، و به گفته ی خودش بددهن و بدرفتار بود. بعد از فارغ التحصیل شدن/او از دبیرستان لس آنجلس، بوکوفسکی دو سال در دانشگاه شهر لس آنجلس بود و دوره های/هنر، روزنامه نگاری و ادبیات را گذراند.وقتی چارلز/بوکوفسکی ۲3 ساله بود داستان کوتاه «عواقب یک یادداشت بلندِ مردود» در/مجله داستان چاپ شد. دو سال بعد از آن داستان کوتاه «۲0 تشکر از/کاسلدان» منتشر شد. در طول این مدت او در لس آنجلس زندگی می کرد اما مدتی را در/ایالات متحده آواره بود، کارهای موقتی انجام می داد و در اتاق های ارزان زندگی می کرد./در اوایل 1۹50 در اداره پست لس آنجلس به شغل پستچی و نامه رسان مشغول به کار می شود/اما بعد از دو سال و نیم آن را رها می کند. در 1۹5۷ با شاعر و/نویسنده «باربارا فیری» ازدواج کرد، اما آنها در سال 1۹5۹ از هم جدا/شدند. او قبل از ازدواجش مدتی را به دلیل زخم معده تقریباً وخیم بستری می شود. وی/پس از ترک بیمارستان، شروع به نوشتن شعر کرد. در پی این جدایی، بوکوفسکی دوباره/شراب خواری را از سر گرفت و به نوشتن شعر ادامه داد. نوشته های بوکوفسکی/به شدت تحت تأثیر فضای شهری که در آن زندگی می کرد، لس آنجلس، قرار داشت. او معمولا/به عنوان نویسنده ی تأثیرگذار معاصر یاد می شود و از سبک او بارها تقلید کرده اند./چارلز بوکوفسکی، هزاران شعر، صدها داستان کوتاه، و ۶ رمان، و بیش/از پنجاه کتاب نوشته و به چاپ رسانده است. در سال 1۹۸۶، مجله ی تایمز/بوکوفسکی را قهرمان فرودستان آمریکایی نامید. بوکوفسکی در ۹ مارس 1۹۹4 در سن پدروی کالیفرنیا در سن ۷3 سالگی، اندکی بعد از تمام کردن آخرین/رمانش عامه پسند، از بیماری سرطان خون درگذشت. از میان مهم ترین آثار چارلز بوکوفسکی او می توان به کتاب های عامه پسند، ساندویچ ژامبون، زیبا ترین زن شهر، و آنگاه خدا عشق را آفرید، هزارپیشه، آدمکش ها، داستان های جنون معمولی، جنوب بدون شمال، هالیوود، موسیقی آب گرم و پستخانه اشاره کرد.بخشی از متن کتاب عامه پسند روی هم رفته در زندگی ام نمایش بدی نداشتم. شب ها در خیابان ها نخوابیده/بودم. البته کلی آدم خوب بودند که در خیابان می خوابیدند. آن ها احمق نبودند، فقط/به درد نیازهای تشکیلات زمانه نمی خوردند. نیازهایی که مدام تغییر می کردند. این/توطئه ی شومی بود. اگر قادر بودی شب ها در رخت خواب خودت بخوابی خودش پیروزی/پرارزشی بود بر قدرت ها. من خوش شانس بودم، ولی بعضی از حرکت هایی که کردم، خیلی/هم بدون فکر نبودند. روی هم رفته دنیای واقعا وحشتناکی بود و بعضی وقت ها دلم برای/تمام آدم هایی که درش زندگی می کردند می سوخت. به جهنم. ودکا را درآوردم و جرعه ای/نوشیدم. اغلب بهترین قسمت های زندگی اوقاتی بوده اند که هیچ کار نکرده ای و نشسته ای/درباره ی زندگی فکر کرده ای. منظورم اینست که مثلا می فهمی که همه چیز بی معناست،/بعد به این نتیجه می رسی که خیلی هم نمی تواند بی معنا باشد. چون تو می دانی بی معناست/و همین آگاهی تو از بی معنا بودن، تقریبا معنایی به آن می دهد.می دانی منظورم/چیست؟ بدبینی خوش بینانه. هشت صبح روز بعد با فولکس قورباغه ای روبه روی خانه جک باس پارک کرده بودم. خمار بودم و داشتم لس آنجلس تایمز می خواندم. کمی تحقیق کرده بودم. اسم کوچک زنِ باس سیندی بود. سیندی باس، پیش از ازدواج، سیندی میبل. بریده های روزنامه نشان می داد که قبلاً برنده یک مسابقه بی اهمیت زیبایی شده. در سال 1۹۹0. مانکن، بازیگر نیمه وقت، از اسکی کردن خوشش می آمد، داشت پیانو یاد می گرفت، به بسکتبال و واترپلو هم علاقه داشت. رنگ مورد علاقه: قرمز. میوه مورد علاقه: موز. از چرت زدن روی صندلی کیف می کرد. بچه دوست داشت و از جاز خوشش می آمد. کانت می خواند. یقیناً آرزو داشت که یک روز عضو کانون وکلا بشود و از این قبیل. با جک باس سر میز رولت توی لاس وگاس آشنا شده بود و دو شب بعد باهم ازدواج کرده بودند.حدود ساعت هشت و نیم جک باس با مرسدسش دنده عقب از پارکینگ بیرون آمد و رفت به طرف منصب مدیرکلی اش در شرکت نفتی آزتک. حالا من بودم و سیندی. می خواستم بدجور مچش را بگیرم. توی چنگم بود. عکسش را درآوردم تا بتوانم تطبیق بدهم. عرق کردم. آفتاب گیر را آوردم پایین. این فاحشه داشت گند می زد به جک باس.عکس را دوباره برگرداندم به کیفم. کم کم داشت وحشت برم می داشت. چه مرگم بود؟داشت از این خانم خوشم می آمد؟ محتویات شکمش که با بقیه فرقی نداشت. توی سوراخ دماغ هاش هم پُر از مو بود. توی گوش هاش هم پُر از چربی و کثافت بود.چرا شیشه جلوِ ماشین مثل موجی عظیم روبه رویم می رقصد؟ باید مال خماری باشد. ودکا همراه آبجو. باید تاوانش را می دادم. خوبیِ مستی این است که آدم هیچ وقت یبس نمی شود. بعضی وقت ها یاد کبدم می افتم. ولی کبدم هیچ وقت حرف نمی زد. نمی گفت «بس کن، داری منو می کشی. من هم دارم تو رو می کشم!» اگر کبدهای مان سخنگو بودند دیگر انجمن الکلی های ناشناس لازم نداشتیم.توی ماشین منتظر سیندی نشسته بودم که بیرون بیاید. یک صبح شرجی تابستانی بود.فکر کنم آن قدر آن جا نشستم که خوابم برد. نمی دانم چی بیدارم کرد. ولی دیدم که خانم دارد با مرسدسش از پارکینگ بیرون می آید. دور زد و رفت به سمت جنوب. تعقیبش کردم. تا بزرگراه سن دیگو دنبالش رفتم. انداخت تو خط سرعت و تند کرد. حدود هفتاد و پنج تا سرعت داشت. باید خیلی آتشی باشد. یک لایه عرق داشت پیشانی ام را می پوشاند.سرعتش رسید به هشتاد. داغ کرده بود، عوضی داغ کرده بود!سیندی! سیندی! به اندازه چهار ماشین بیشتر با او فاصله نداشتم. مچش را می گیرم، یک جوری که هیچ کس تا حالا نگرفته باشد! خودش است! من نیک بلان هستم! بزرگ ترین کارآگاه!بعد، از آینه بغل یک جفت چراغ قرمز چشمک زن دیدم. بدبخت شدم!آرام گرفتم کنار بزرگراه و فولکس قورباغه ای را در شانه خالیِ مسیرْ پارک کردم و آمدم بیرون. پلیس ها به اندازه پنج ماشین عقب تر بودند. از هر درِ ماشین شان یک نفر پیاده شد.درحالی که دنبال کیفم می گشتم به شان نزدیک شدم.پلیسی که قدش بلندتر بود تفنگش را از غلاف بیرون کشید و به طرف من نشانه رفت.«همون جا که هستی بایست!»ایستادم. «چه غلطی می خواید بکنید، سوراخ سوراخم کنید؟ بفرمایید! سوراخ سوراخم کنید!»کوتاه تره من را دور زد و دستم را از پشت گرفت و به طرف ماشین برد و دمر خواباندم روی کاپوت.