کتاب قدرت بی قدرتان37214

معرفی کتاب قدرت بی قدرتانکتاب قدرت بی قدرتان نوشته ی واتسلاف هاول، رئیس جمهور فقید چک از سری کتاب های مجموعه «تجربه و هنر زندگی» است. واتسلاف هاول در قدرت بی قدرتان از ماهیت یک نظام ایدئولوژیک جدید به اسم «پساتوتالیتر» حرف می زند. قدرت بی قدرتان با ترجمه ی روان احسان کیانی خواه در اختیار شما قرار دارد. درباره ی کتاب قدرت بی قدرتانواتسلاف هاول در کتاب قدرت بی قدرتان که در سال 1۹۷۸ و پس از سرکوبی بهار اصلاح طلبی در پراگ منتشر شد، درباره ماهیت یک نظام ایدئولوژیک جدید به اسم «پساتوتالیتر» حرف می زند. موضوعی که از عوامل بیداری مردم چکسلواکی و وقوع انقلاب مخملین به رهبری هاول شد.واتسلاف هاول در این اثر نظام پساتوتالیتر را نوعی از رژیم تمامیت خواه توصیف کرده است که از پایه و اساس با دیکتاتوری کلاسیک فاصله و با دریافت معمول از توتالیتریسم (تمامیت خواهی) تفاوت دارد. او ماهیت این نوع رژیم را شگفت انگیز می داند چون به اسم آزادی، کارگران و انسان ها، آنها را به بردگی می گیرد و به نام دموکراسی انتخاباتی نمایشی برگزار می کند و به نام جریان آزاد، اطلاعات و آزادی بیان، انسان ها را از شنیدن و خواندن دیدگاه های مختلف محروم می کند. این رژیم همه چیز را جعل و وارونه نشان می دهد و وانمود می کند به حقوق بشر احترام می گذارد؛ اما درواقع همیشه در حال وانمود کردن با دستانی پوشیده در دستکش های ایدئولوژیک است. برای همین است که زندگی در چنین نظامی، آکنده از دورویی و ریا و دروغ است. لازم نیست مردم همهٔ دروغ ها و مغلطه های این نظام را باور کنند، اما باید چنان رفتار کنند که گویی باورشان دارند، یا دست کم در سکوت از کنارشان بگذرند. لزومی ندارد این دروغ ها را بپذیرند. کافی است بپذیرند که با این دروغ ها و در بطن آنها زندگی کنند، زیرا بدین ترتیب بر نظام صحه می گذارند.هاول در قدرت بی قدرتان به مخاطبانش نشان می دهد که ریشه اغلب جنبش ها و اعتراضات که علیه رژیم های پساتوتالیتر شکل می گیرد از انسان های بی قدرت غیرسیاسی است و بر اساس مسایل غیرسیاسی به وجود می آید، زیرا، زندگی تحت اسارت رژیم های پساتوتالیتر به جایی می رسد که هرعمل صادقانه و مسئولانه غیرسیاسی هم به معنای مقابله با نظام تلقی می شود. واتسلاف هاول در بخش های پایانی کتاب نشان می دهد که نه تنها از نظام های پساتوتالیتر گریزان است، بلکه از تحقق نظام های دموکراتیک پارلمانی سنتی ای هم که می توانند انسان ها را «فوق العاده ظریف تر و تلطیف شده تر، در مقایسه با شیوه های خشن جوامع پساتوتالیتر» فریب دهند و بازیچه خودشان کنند نگران است.کتاب قدرت بی قدرتان را به چه کسانی پیشنهاد می کنیمقدرت بی قدرتان یک کتاب افشاگر و جذاب فلسفی، سیاسی و اجتماعی است که خواندن آن به محققان، پژوهشگران و علاقه مندان به جریانات سیاسی، جامعه شناسی، فلسفه و تاریخ پیشنهاد می شود.درباره ی واتسلاف هاولواتسلاف هاول در 5 اکتبر 1۹3۶ در پراگ، در خانواده ای روشن فکر متولد شد. او نویسنده، نمایشنامه نویس، سیاست مدار و اولین رئیس جمهور جمهوری چک از ۲ فوریه 1۹۹3 تا ۲ فوریه ۲003 بود. واتسلاف هاول یکی از مهم ترین متفکران در میان مخالفان کمونیست دههٔ 1۹۷0 بود. او مقاطع زمانی مختلفی را هم به دلیل این دشمنی در زندان سر کرد. هاول مدتی را به عنوان کارگردان تئاتر کار کرد و نمایشنامه ی جشن باغچه را به روی صحنه برد که جوایز بسیاری را نصیبش کرد. هاول در سال 1۹۸۹ اولین رئیس جمهور غیرکمونیست حکومت چکسلواکی شد، وی نقشی کلیدی در پیروزی انقلاب مخملین چکسلواکی داشت، انقلابی بدون خونریزی که منجر به فروپاشی حکومتِ کمونیستی چکسلواکی و تشکیل دو کشور جدید چک و اسلواکی شد. در سال ۲003 او موفق به دریافت جایزه صلح گاندی از طرف حکومت هند به خاطر حمایت هایش از حقوق بشر در بدترین شرایط و فعالیت های صلح دوستانه شد. جشن باغچه، نامه ای به الگا، قدرت بی قدرتان و زندگی در حقیقت از آثار واتسلاف هاول هستند. واتسلاف هاول در 1۸ دسامبر ۲011 چشم از دنیا فروبست. جملاتی از کتاب قدرت بی قدرتانبیشتر اوقات برای توصیف نظام حاکم بر ما از لفظ «دیکتاتوری» استفاده می شود؛ به عبارت دقیق تر، دیکتاتوریِ یک بوروکراسی سیاسی بر جامعه ای که سعی کرده اند آن را از نظر اقتصادی و اجتماعی یکدست و همسان کنند. ولی متأسفانه لفظ «دیکتاتوری»، صرف نظر از اینکه چقدر در موقعیت های دیگر می تواند مفهوم و قابل درک باشد، به جای اینکه ماهیت واقعی قدرت را در نظام فعلی روشن تر کند به ابهام و نامفهومی اش دامن می زند. با این واژه معمولاً گروه کوچکی از افراد در ذهنمان تداعی می شود که حکومت و زمامداری یک کشور را با توسل به زور قبضه کرده اند، و کاملاً علنی و با استفاده از ابزارهای بلاواسطه ای که در اختیارشان هست اعمال قدرت می کنند و به لحاظ اجتماعی از اکثریت مردم تحت حکمرانی شان به راحتی قابل تشخیص هستند. یکی از اساسی ترین جنبه های این دریافت سنتی یا کلاسیک از دیکتاتوری این فرض است که دیکتاتوری امری است موقتی و گذرا و فاقد ریشه های تاریخی؛ تو گویی وجودش فقط وابسته به حیات بنیانگذارانش است و گستره و اهمیتش به یک محل مشخص منحصر می شود، فارغ از ایدئولوژی خاصی که برای مشروعیت دادن به خودش به کار می گیرد، و قدرتش در نهایت از تعداد و توان تسلیحاتی سربازان و نیروهای پلیس نشأت می گیرد. مهم ترین خطر برای وجودش هم احتمال سربرآوردن کسی است که قدرت و تجهیزات بیشتری از همین نوع در اختیار دارد و این نظام را ساقط می کند.