کتاب هنوز هم من36889

معرفی کتاب هنوز هم منکتاب هنوز هم من، نوشته ی جوجو مویز، پایانی جذاب برای دو عاشقانه ی پیش از خود، من پیش از تو و پس از تو، است: لوئیزا کلارک جوان حالا باید تصمیمات مهمی برای زندگی عاشقانه اش بگیرد. هنوز هم من از پرفروش ترین کتاب های ۲01۸ و بهترین کتاب داستانی سال از نظر کاربران سایت گودریدز است. این اثر را با ترجمه مریم مفتاحی منتشر شده است.درباره ی کتاب هنوز هم منهنوز هم من، داستان لوئیزا کلارک است. دختر جوانی که روزی به عنوان یک پرستار وارد خانه ای اشرافی و ثروتمند شد و چند وقت بعد، با قلبی شکسته و دلی دردمند، از آنجا بیرون آمد. لوئیزا که عاشق ویل، پسر ثروتمندی که پرستاریش را می کرد شده بود، حالا با آن دختر جوانی که وارد خانه شده بود، خیلی فرق داشت. لوئیزا چیزهایی یادگرفته و دیده بود که اگرچه نتوانسته بود، سرزندگی ذاتی او را، بگیرد، اما او را به زنی عاقل و پخته تبدیل کرده بود. لو می داند که با کسی آشنا خواهد شد که زندگی اش را زیرو رو می کند، این فرد او را یاد دوستی می اندازد و این یادآوری آزار دهنده خواهنده بود. لو نمی داند چه کند، ولی می داند هر تصمیمی بگیرد، اوضاع دیگر مثل سابق نخواهد بود. آیا او باید به تجربه های جدید «بله» بگوید و با بیرون آمدن از منطقه امن خود پذیرای چالش های جدیدی شود؟ لو می خواهد بداند اگر عاشق کسی هستی،آیا برای داشتنش باید از رویاهایت دست بکشی؟هنوز هم من را پایانی دلنشین و حسن ختامی عالی برای دو عاشقانه ی پیشین خود می دانند. با طنزی عجیب و قدرتمند که در نوشته های جوجو مویز وجود دارد و همین جذابیت کتاب را چندین برابر می کند.خواندن کتاب هنوز هم من را به چه کسانی پیشنهاد می کنیم اگر دو کتاب پیش از این اثر را خوانده اید، این کتاب را هم از دست ندهید.درباره ی جوجو مویزجوجو مویز با نام کامل پائولین سارا جو مویز، در 4 اوت سال 1۹۶۹ در لندن، انگلستان متولد شد. او در دانشگاه به تحصیل در رشته ی روزنامه نگاری پرداخت. جوجو مویز از سال ۲00۲ شروع به نوشتن رمان های عاشقانه کرد. آثار او در سراسر دنیا خواننده دارد و به بیش از یازده زبان مختلف ترجمه شده اند. معروفیت او در ایران به دلیل انتشار کتاب من، پیش از تو بود که تا به حال بارها تجدید چاپ شده است. از کتاب های مشهور او که به زبان فارسی هم ترجمه شده اند می توانیم به من، پیش از تو، پس از تو، میوه خارجی، دختری که رهایش کردی، یک به علاوه یک و هنوز هم من اشاره کرد. بخشی از کتاب هنوز هم مننیتن گفت:ـ نه. بلیط تئاتر، رستوران، یا این که لباس هایت را کدام خشک شویی بدهی. اینجا خیابان پنجم هست. خدایا. توی لندن پس چی کار می کردی؟خانوادهٔ گاپنیک در طبقه دوم و سوم یک ساختمان آجرقرمز با معماری سبک گوتیک و متراژی ششصدوپنجاه مترمربع سکونت داشت و در آن بخش از نیویورک ساختمان دوبلکس کم نظیری بود که نسل اندرنسل در خانوادهٔ ثروتمند گاپنیک دست به دست شده بود. نیتن به من گفت ساختمان لوری تقلیدی بود از ساختمان مشهور داکوتا در مقیاسی کوچک تر و یکی از قدیمی ترین ساختمان های آپر ایست ساید.بدون کسب رضایت هیئت مدیره ساختمان، که آن هم سرسختانه برهرگونه تغییری مخالفت می کرد، خرید و فروش آپارتمان های آن ساختمان ممکن نبود. جایی که مجتمع های آپارتمانی پرزرق وبرق این سو و آن سوی پارک با آن رستوران ها و باشگاه های ورزشی و استخرهای مخصوص کودکان محل سکونت نوکیسه هایی مانند اعضای الیگارشی روسی، ستارگان پاپ، غول های چینی و بیلیونرهای تکنولوژی بود، ساکنان ساختمان لوری علاقه مند به همان سبک های سنتی بودند.این آپارتمان ها نسل به نسل گشته و ساکنانش به سیستم لوله کشی دهه 1۹30 خو گرفته بودند، برای تغییراتی فراتر از تعویض کلید برق جنگ ودعواهای لفظی مفصلی می کردند و تغییر و تحولات نیویورک را در اطراف خود نادیده می گرفتند، درست مثل وقتی که آدم یک گدای تابلو مقوایی به دستی را در خیابان نادیده می گیرد.وقتی به سمت بخش خدمتگزاران می رفتیم، من آپارتمان دوبلکس شیک و مجلل را با آن کف پارکت و سقف بلند و پرده های ضخیم و طرحدار قدی از نظر گذراندم. بخش مستخدمین که در انتهای طبقه دوم در یک راهروی باریک و دراز منتهی به آشپزخانه واقع بود، فضایی بی قاعده و باقیمانده ای از سال های دور بود. ساختمان های جدید و بازسازی شده فاقد بخش مستخدمین بودند: خدمتکارهای زن و پرستارهای بچه با قطار از نیوجرسی یا کویینزمی آمدند و بعد از تاریکی هوا برمی گشتند. اما خانواده گاپنیک از همان ابتدای ساخت ساختمان این اتاق های کوچک را در اختیار داشته اند. این اتاق ها غیرقابل فروش و غیرقابل تغییر کاربری و طبق اسناد و مدارک متعلق به مالک اصلی آپارتمان بودند و چیزی بیشتر از انباری نبودند، برای همین جایتعجب نداشت اگر انباری تلقی می شدند.نیتن در اتاقی را باز کرد و وسایلم را زمین گذاشت.ـ اینجاست.