کتاب چرخش کلید42774

معرفی کتاب چرخش کلیدکتاب چرخش کلید نوشته روث ور است و با ترجمه شادی حامدی آزاد منتشر شده است. این کتاب یکی از آثار پرفروش نیویورک تایمز است. درباره کتاب چرخش کلیدداستان با نامه های یک زن آغاز می شود. زنی آشفته که نمی داند باید چه کار کند. او را در دادگاه متهم به قتل کودک کرده اند. او در تیتر تمام رسانه ها بوده و حالا از یک مشاور حقوقی کمک می خواهد. او از اغاز نامه اش توضیح می دهد بی گناه است و هیچ بچه ای را نکشته است.داستان روئن کین از زمانی آغاز می شود که هم خانه اش سفر است و او به دنبال یک کار می گردد. کاری که بتواند به او کمک کند یک خانه مستقل بگیرد. او یک آگهی استخدام پیدا می کند که پرستار بچه می خواهند. رزرومه او پذیرفته می شود و دعوت به مصاحبه می شود. دعوت کنندگان آن قدر خوش برخوردند که هزینه سفر او تا خانه دورافتاده شان را هم پرداخت می کنند و به او اخطار می دهند که شایعاتی درباره شوم بودن عمارتشان وجود دارد و روان اگر می ترسد بهتر است از مصاحبه منصرف شود. اما او اشتیاق فراوانی دارد. او به خانه ای می رود که تکنولوژی در آن حرف اول را می زند. خانه ای که همه جای آن با دوربین های امنیتی زیرنظر گرفته شده است. روئن نمی داند با ورود به این خانه وارد چه دردسر بزرگی شده است. خواندن کتاب چرخش کلید را به چه کسانی پیشنهاد می کنیماین کتاب را به تمام علاقه مندان به ادبیات داستانی جهان پیشنهاد می کنیمبخشی از کتاب چرخش کلیدمتأسفم. دارم بی هدف وراجی می کنم. شاید برای همین است که آقای گیتس همیشه سعی می کند ساکتم کند. چون من با کلماتم برای خودم چاله ای می کنم و به جای اینکه بدانم چه زمانی تمامش کنم، همین طور به کندن ادامه می دهم. احتمالاً، شما هم الان دارید دو دو تا چهار تا می کنید. به نظر نمی رسه بچه ها رو خیلی هم دوست داشته باشه. آزادانه، به خشمگین شدن حین انجام وظیفه اقرار می کنه. اگه قرار باشه با چهار تا بچه سر و کله بزنه و هیچ بزرگ تری هم دور و برش نباشه که خودش رو پیشش خالی کنه، چه اتفاقی می افته؟این درست همان کاری است که پلیس کرد. همه آن اشاره های کوچک بی رودربایستی، همه آن حقایق ناخوشایند. هر بار که یکی شان از دهانم می پرید، حس پیروزی را در چهره هایشان می دیدم و تماشایشان کردم که چطور هر تکه را مانند خرده های نان برداشتند و به جمعِ ادله موجود علیه من اضافه کردند.اما نکته همین جاست، آقای رِکسَم. من می توانستم ذهن شما را با پرده ای از مزخرفات درباره اینکه من چه آدم عالی، باملاحظه و خوش رفتاری ام بپوشانم. ولی فقط همین بود: مزخرف. و من نمی خواهم مزخرف تحویل شما بدهم. می خواهم که شما حرفم را باور کنید. این را بیش از هر چیزی در جهان می خواهم.من به شما حقیقت را می گویم، حقیقتِ صیقل نخورده زشت را، که همین است: جلانخورده و ناخوشایند. و من وانمود نمی کنم که مثل فرشته ها رفتار کردم. ولی کسی را نکشتم. فقط نکشتم. آه، لعنت به من!متأسفم. نمی خواستم دوباره فحش بدهم.خدایا، دارم خرابش می کنم. باید ذهنم را جمع و جور کنم. باید موضوع را در ذهنم روشن کنم. همان طور که آقای گیتس می گوید، باید بچسبم به حقایق.خب، پس، حقایق. آن آگهی. آن آگهی یکی از حقایق است، نه؟آن آگهی… با آن دستمزد شگفت انگیز گیج کننده محشر.می دانید؟ همین باید اولین علامت هشدار برای من می بود. دستمزد. چون به طرز احمقانه ای، سخاوتمندانه بود. منظورم این است که حتی اگر لندن هم بود، حتی برای پرستاری غیرمستقر، باز سخاوتمندانه محسوب می شد. ولی برای پرستاری که قرار بود توی همان خانه زندگی کند، بدون پرداخت اجاره و قبض های جورواجور، حتی با در اختیار داشتن ماشین، مضحک بود.در واقع، آن قدر مضحک بود که کمی هم شک کرده بودم که شاید اشتباه تایپی باشد، یا چیزی که در آگهی بهش اشاره ای نشده؛ مثلاً، بچه ای با نیازهای ویژه. ولی مگر چنین چیزی را نباید در آگهی گفت؟