کتاب یک خانواده تقریبا معمولی215563

معرفی کتاب یک خانواده تقریباً معمولیکتاب یک خانواده تقریباً معمولی داستانی از ام. تی. ادواردسن است که با ترجمه نسرین رمضانی منتشر شده است. این کتاب داستان خانواده ای را روایت می کند که با متهم شدن دخترشان به قتل، از هم می پاشد. حقیقت چیست؟ قاتل حقیقی چه کسی است؟درباره کتاب یک خانواده تقریباً معمولییک خانواده تقریباً معمولی داستان خانواده ای است که خودشان فکر می کنند خانواده ای معمولی هستند. اما همه چیز در شبی که استلا دیر به خانه برمی گردد، تغییر می کند. یک شب استلای هجده ساله دیر به خانه برمی گردد و فردا به قتل متهم می شود. خب، اگر شما به جای پدر و مادر او بودید، چه کار می کردید؟ تا کجا حاضر بودید برای نجات جان فرزندتان مرزهای اخلاق را پشت سر بگذارید؟ پدر خانواده مطمئن است که برای دخترش پاپوش درست کرده اند. مادرش فکر دیگری می کند و اطمینان دارد دخترشان در تلاش است تا چیزی را پنهان کند. اما خود استلا فکر دیگری می کند. او فکر می کند پدر و مادرش هیچ نمی دانند که از دست دخترشان چه کارهایی که برنمی آید! این داستان از زبان هر سه عضو خانواده روایت می شود اما سوال اصلی این است که کدامشان حقیقت را می گوید؟نشریه نیویورک تایمز (The New York Times) این کتاب را اینطور توصیف کرده است: «یک خانواده تقریباً معمولی رمان هیجان انگیزی است که خواننده را مجبور به مقابله با “سازش هایی که با خود می کنیم، افرادی که معتقدیم عزیزانمان انتظار دارند” می کند.»نشریه بوک لیست (Book List) هم این داستان را یک رمان مهیج شدیدا قانونی توصیف کرده است که با موفقیت، احساسی واقع گرایانه و جذاب را در برابر یک پیچ و تاب قانونی تکان دهنده بازی می کند.کتاب یک خانواده تقریباً معمولی را به چه کسانی پیشنهاد می کنیم یک خانواده تقریباً معمولی را به تمام علاقه مندان به رمان هایی با درون مایه روانشناسی پیشنهاد می کنیم.بخشی از کتاب یک خانواده تقریباً معمولیوقتی از خانه الکساندرا و دینو برگشتیم، ماشین های پلیس هنوز کنار مدرسه پارک بودند. اتفاق خیلی ترسناکی افتاده بود که آدم را به وحشت می انداخت، در جایی که چندان از ما دور نبود. مثل اینکه جسد توسط مادر سحرخیزی که بچه های کوچکش را به زمین بازی برده بود، پیدا شده. حتی فکرش هم آزاردهنده بود.الریکا پیاده شد و با عجله به طرف در رفت.پرسیدم: «نمی خوای دوچرخه ت رو قفل کنی؟»درحالی که توی کیفش دنبال کلید می گشت یواشکی گفت: «دستشویی دارم.»دوچرخه اش را کنار دوچرخه خودم زیر سقف فلزی پارک کردم. یادم رفته بود در گریل را که گوشه انبار افتاده بود، بگذارم.وقتی وارد خانه شدم، الریکا روی پله ها ایستاده بود.«استلا هنوز خونه نیومده. بهش زنگ زدم، جواب نمی ده.»گفتم: «احتمالاً تا دیروقت سرِ کاره. خودت می دونی اجازه ندارن با خودشون گوشی ببرن.»«اما امروز شنبه س. مغازه چند ساعت پیش تعطیل شده.»چیزی که الریکا گوشزد کرد، به ذهنم نرسیده بود.«شاید با دوستش جایی رفته باشه. امشب دوباره باهاش صحبت می کنیم. نباید ما رو این قدر نگران کنه.»دستم را روی شانه الریکا گذاشتم.گفت: «وقتی این همه پلیس رو اینجا دیدم، دلشوره گرفتم. قتل؟! اونم اینجا؟!»«می دونم. منم حالم خوب نیست.»روی مبل راحتی نشستیم و از روی گوشی ام خبرها را برایش خواندم.مردی حدوداً سی ساله ساکن همان منطقه به قتل رسیده بود. پلیس فعلاً درمورد حادثه حرفی نزده بود. اما روزنامه های عصر نوشته بودند زنی که در همان نزدیکی زندگی می کند شب هنگام از پنجره خانه اش صدای درگیری و داد و بیداد را شنیده.مثل آدم های حرفه ای گفتم: «این جور اتفاق ها برای هر کسی نمی اُفته. احتمالاً یا الکلی بوده یا معتاد. شاید هم یه قتل خیابونیه.»الریکا روی شانه هایم به آرامی نفس می کشید.اما من این حرف ها را برای آرام کردن او نگفته بودم؛ فقط می خواستم خودم را متقاعد کنم.«می خوام پاستا درست کنم.»بلند شدم و صورتش را بوسیدم.«الان؟! فکر نکنم بتونم حتی سالاد هم بخورم.»لبخند زدم: «طول می کشه تا درست بشه عزیزم؛ تا اون موقع گرسنه ت می شه.»